Αποσπάσματα από πρόσφατη συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Για να επιστρέψουν όσοι έφυγαν, «Απαιτείται να φτιάξουμε ένα περιβάλλον αξιοκρατίας, που να συνδέει την επιστήμη με την επιχειρηματικότητα, που να επιβραβεύει την καινοτομία και την παραγωγή πλούτου. Επιβάλλεται να δώσουμε προτεραιότητα στην απασχόληση των νέων, με κινήσεις δημιουργίας θέσεων νεανικής απασχόλησης, ιδιαίτερα για την είσοδό τους στην αγορά εργασίας ή την εκκίνηση της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας»
…Η φιλοσοφία του είναι ξεκάθαρη: «Είναι σημαντικό να δημιουργηθούν ισχυρότερες, μεγαλύτερες και πιο δυναμικές επιχειρήσεις, όχι μόνον από οικονομικής, αλλά και από κοινωνικής απόψεως. Μόνον τέτοιες επιχειρήσεις μπορούν να επενδύουν σε έρευνα και ανάπτυξη, να διαμορφώνουν τις προοπτικές εξωστρεφούς ανάπτυξης στις διεθνείς αγορές, άρα και να δημιουργούν ποιοτικές θέσεις εργασίας, ιδιαίτερα για νέους ανθρώπους με προσόντα, που θα κρατήσουν Ελληνες επιστήμονες στη χώρα».
Κι αυτό δείχνει να είναι το μεγάλο στοίχημα για τον CEO της Eurobank. «Μα εκεί βρίσκεται το κλειδί για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα», θα πει. «Δεν το βλέπετε;».
…Στο κύμα μετανάστευσης φωτισμένων μυαλών, που φουντώνει. Τον ρωτάμε τι θα γίνει με αυτούς που έφυγαν ήδη αλλά και –μια και το έφερε η κουβέντα– αν ο ίδιος το σκέφτηκε να φύγει κάποια στιγμή, όταν είδε ότι το κεφάλαιο «κρίση και Ελλάδα» θα έχει μεγάλο βάθος.
«Κοιτάξτε», μας λέει ο κ. Καραβίας: «Η δική μου επιστροφή στην Ελλάδα, το 1993, συνέπεσε με την έναρξη ανάπτυξης του χρηματοπιστωτικού τομέα. Βέβαια, η ανάπτυξη αυτή, η εντυπωσιακή επέκταση στην ΝΑ Ευρώπη, ανεκόπη από την έλευση της παγκόσμιας κρίσης του 2008 και μια αντίστροφη πορεία συρρίκνωσης ξεκίνησε με την ελληνική κρίση του 2010. Η αλήθεια είναι ότι δεν έλειψαν οι ευκαιρίες για σταδιοδρομία εκτός Ελλάδος».
Εκ του αποτελέσματος, ωστόσο, αντιλαμβανόμαστε ότι μάλλον δεν ήταν η προτεραιότητά του. Συμφωνεί και εξηγεί: «Οταν γύρισα από τις ΗΠΑ ήταν μια απόφαση ζωής – προσωπικής και επαγγελματικής. Σας το ξανάπα, ήρθα στην Ελλάδα την εποχή των ευκαιριών και δεν θα έφευγα τη δύσκολη ώρα. Εδώ δουλεύω, εδώ θα δουλεύω όσο μου δίνεται η δυνατότητα.
Πιστεύω στα σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, στη δυνατότητά της να ξεπεράσει τη σημερινή κρίση. Θέλω να συμβάλω όσο μπορώ, ώστε τα παιδιά μου και όλα τα νέα παιδιά να έχουν την επιλογή να ζήσουν και να δημιουργήσουν στην πατρίδα τους, εφόσον το επιθυμούν».
…Για να επιστρέψουν όσοι έφυγαν, «Απαιτείται να φτιάξουμε ένα περιβάλλον αξιοκρατίας, που να συνδέει την επιστήμη με την επιχειρηματικότητα, που να επιβραβεύει την καινοτομία και την παραγωγή πλούτου.
Επιβάλλεται να δώσουμε προτεραιότητα στην απασχόληση των νέων, με κινήσεις δημιουργίας θέσεων νεανικής απασχόλησης, ιδιαίτερα για την είσοδό τους στην αγορά εργασίας ή την εκκίνηση της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας».