Τουρνικιώτης, Παναγιώτης
Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Διδάσκει θεωρία της αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για τον Adolf Loos, τον Le Corbusier, την ακτινοβολία του Παρθενώνα στα νεότερα χρόνια και την ιστοριογραφία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Το βιβλίο του “Ιστοριογραφία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής” δημοσιεύθηκε το 1999 στα αγγλικά (MIT Press) και μεταφράστηκε το 2001 στα ισπανικά (Mairea/Celeste). Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Διεθνές βραβείο αρχιτεκτονικού βιβλίου του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων και άλλη μια φορά με το βραβείο της Ακαδημίας .
Aπόσπασμα από συνέντευξή του…
Πρόκειται για ένα έργο μεγάλης κλίμακας που εκτείνεται από την αρχή της λεωφόρου Αμαλίας, δηλαδή τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και τη Συγγρού, σε όλη την Πανεπιστημίου και εκτείνεται στην οδό Πατησίων ως τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Σε πλάτος, περιλαμβάνει όλον τον δημόσιο χώρο από τη Σταδίου ως την Ακαδημίας και την πλατεία της Ομόνοιας. Αυτή είναι όμως η έκταση των φανερών αρχιτεκτονικών επεμβάσεων μόνο. Οι κυκλοφοριακές αλλαγές είναι ακόμη ευρύτερες και αποβλέπουν, σύμφωνα με το νέο Ρυθμιστικό της Αθήνας, στον περιορισμό της διαμπερούς κυκλοφορίας από το κέντρο της πόλης για να δοθεί μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χώρου στην προτεραιότητα του πεζού, στο ποδήλατο και στη δημόσια συγκοινωνία.
Δεν πρόκειται λοιπόν για μια μεμονωμένη παρέμβαση σε έναν κεντρικό δρόμο της πόλης, αλλά για μια αλλαγή κατεύθυνσης στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται η κυκλοφορία των αυτοκινήτων και οι συνθήκες ζωής, στο πρότυπο των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων. Και γι’ αυτό ακριβώς η ανασυγκρότηση του κέντρου, που είναι μέρος του Ρυθμιστικού, συνδέεται με ευρύτερες παρεμβάσεις που θα ακολουθήσουν, όπως η επέκταση του τραμ στα Πατήσια και η βελτίωση των προσβάσεων στο θαλάσσιο μέτωπο.
Για να μπορούν να γίνουν όλα αυτά και να υπάρχει μόνο βελτίωση στην ποιότητα ζωής των πολιτών, έγιναν πολλές διερευνητικές και στρατηγικές μελέτες από φορείς του Δημοσίου και το Πολυτεχνείο. Ολα ξεκίνησαν, όπως είναι λογικό, από τις κυκλοφοριακές μελέτες, για να εξεταστεί η δυνατότητα να αλλάξει η κυκλοφοριακή οργάνωση στο κέντρο χωρίς επιπτώσεις ακόμα και πέρα από τα όρια του δακτυλίου. Και όταν καταστάλαξαν οι βασικές επιλογές, έγιναν οι εξειδικευμένες κυκλοφοριακές μελέτες, με την ευθύνη του Αττικό Μετρό, στο οποίο απέδωσε η πολιτεία τη γενική διεύθυνση του έργου.