Τρεῖς Σκανδιναβές καί ἕνας λόχος Ροδῖτες !
ἤ
Η κάθοδος τῶν μυρίων στήν Ρόδο !
Τό πλοῖο ἔμοιαζε μεγάλο καί πολυτελές ὄταν ἐπιβιβαστήκαμε στόν λιμένα τοῦ Πειραιῶς, ἕνα ἀπόγευμα τοῦ Μαρτίου 1974. Ἠταν τό ἀναμνηστικό ταξίδι τῆς ἕκτης γυμνασίου μέ προορισμό τήν Ρόδο. Ἐπικεφαλής, ὁ frère François, ὅ καλύτερος ἴσως παιδαγωγός τῆς Λεοντείου Νέας Σμύρνης. Ἡ ἀστείρευτη καλωσύνη του διαβαζόταν στο πἀντα ἄδολο, ἐγκάρδιο καί γεμᾶτο κατανόηση καί στοργή βλέμμα του. Ταυτόχρονα ὅμως, ἤξερε νά εἶναι αὐστηρός ἐκεῖ καί ὅσο ἦταν ἀναγκαῖο γιά νά μᾶς κάνει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι εἴχαμε κάνει κάποιο σφᾶλμα τό ὁποῖο εἶχε συνέπειες. Καί ὅτι γίνομαι ἄνδρας σημαίνει ἀναλαμβάνω τήν εὐθήνη τῶν πράξεών μου. (Ἄντε Σάββα, ἄφησε τίς πολυλογίες κι ἔλα στήν οὐσία !)
Ὅσο ἐνθουσιασμένοι ὅμως φθάσαμε στήν ὑποδοχή τοῦ πλοίου, τόσο ἀποκαρδιωμένοι γίναμε ὅταν κατεβήκαμε στίς καμπῖνες μας. Τί καμπῖνες ρέ Σάββα ; ! Ἦταν κάτι θάλαμοι νεοσυλλέκτων στό ἀμπάρι τοῦ πλοἰου, κάπου τρία μέ τέσσερα καταστρώματα κάτω ἀπό τό κυρίως κατάστρωμα ! Οἱ κλῖνες ἦταν ὅπως στά στρατόπεδα, ἀνά τρεῖς, καί μᾶς ἔπιασε μιά μυρωδιά ἀπό καραβίσια μπογιά πού μᾶς γύρισε το στομάχι ! Τό ταξίδι κράτησε δώδεκα ὦρες περίπου ἀλλά ἀποζημειωθήκαμε ὅταν τήν ἑπομένη, ἀντικρύσαμε τό γραφικό λιμάνι τῆς Ρόδου. Τό ξενοδοχεῖο ἦταν φροντισμένο καί ἄνετο μέ δικό του ἑστιατόριο καί μεγάλα σαλόνια. Καί μία σχεδόν θερινή λιακάδα μᾶς γέμισε αἰσιοδοξία καί ἐνέργεια σάν μόλις φορτισμένες μπαταρίες ὑποβρυχίου. Ἄλλο καί τοῦτο ! Τί δουλειά ἔχουν, ρέ Σάββα τά ὑποβρύχια μέ τό ταξίδι στή Ρόδο ;! Ἐχουν ρέ παιδιά, θά σᾶς ἐξηγήσω, ἀλλἀ μία ἀφήγηση θέλει καί λίγη σάλτσα, γιά να γλυκαθῆ κσί ὁ πελάτης, εἶναι ἀμερικάνικα συστήματα αὐτά ρέ παιδιά, contextual marketing, νά δίνεις τήν ἐντύπωση στόν πελάτη ὅτι ἀναβιώνει τήν ἀφήγηση τήν ἴδια στιγμή πού τήν διαβάζει.
– Κύριε Σειμανίδη, σᾶς δὠσαμε ἕνδεκα λεπτά χρόνο ὁμιλίας καί ἔχετε ἤδη ὑπερβεῖ τά ὀκτώ λεπτά καί τριαντα-τρία δευτερόλεπτα ! Συντομεύετε παρακαλῶ καί μήν πίνετε καφέ ὅταν γραφετε, νά σέβεστε τόν χῶρο, στήν Βουλή ἀπευθύνεστε, ὄχι στήν παρέα σας στό καφενεῖο !
Δέν μπορεῖ νά μήν πεταχτεῖ κι ἐδῶ ἡ κυρία Κωσνταντοπούλου, ρέ παιδιά, ἔχει σύνδρομο ἠ γυναίκα !
Λοιπόν, εἴχαμε πεῖ στό περασμένο μάθημα, πού ἔλεγε καί ὁ κύριος Γεωργιάδης, καθηγητής Φυσικῆς, σάν εἰσαγωγή, ὅτι ἡ θερινή λιακάδα μᾶς εἶχε φορτίσει τίς μπαταρίες. Γιά ποιά ἀποστολή ; Τό κρυφό ἤ δεδηλωμένο ὄνειρο ὅλων τῶν Λεοντειοπαίδων οἱ ὀποῖοι συμμετεῖχαν στό ταξίδι ἦταν ἕνα καί τό αὐτό : νά καμακώσουν μία Σκανδιναβή ! Εἶχε ἤδη ἁπλωθῆ ἡ φήμη ὄτι κάθε χρόνο, στήν Ρόδο γινόταν ἀπόβαση στρατιᾶς Σκανδιναβῶν τουριστριῶν οἱ ὁποῖες, ἐκτός ἀπό τόν ἥλιο καί τήν θάλασσα, ἀναζητοῦσαν καί τόν ρωμαλαῖο ἕλληνα ἐραστή, κοινῶς ”καμάκι” ! Καί ὁ καθένας ἀπό μᾶς ἐφαντάζετο ἑαυτόν ὥς ἄλλον Ὀδυσσέα σέ ἐντατικό φροντιστήριο ὄχι γιά τίς εἰσαγωγικές ἐξετάσεις στά πανεπιστήμια, ἀλλά στά χέρια μίᾶς ξανθῆς Καλυπσοῦς ἀπό τόν βορρᾶ, ἡ ὀποία θά μᾶς ἐμυοῦσε στά μυστικά τοῦ ἔρωτα
Τό ξενοδοχεῖο ἦταν μεγάλο, σύγχρονο καί μέ ἄνετα σαλόνια καί δικό του μπάρ κι ἐστιατόριο. Ἀφοῦ τακτοποιηθήκαμε στά δωμάτιά μας κατεβήκαμε στήν τραπεζαρία για΄τό μεσημεριανό γεῦμα. Καθήσαμε, ὁ Σπῦρος ὁ Μπουγιατώτης κι ἐγῶ σέ ἕνα ἐλέυθερο τραπέζι καί ἀρχίσαμε νά συζητᾶμε, γιά τί ἄλλο, γιά Ἄλφα Ρομέο, καθότι παθιασμένοι Αλφαρομεάκηδες καί οι δύο. Κι ἐκεῖ πού ὁ Σπῦρος μοῦ περιέγραφε τίς καινοτομίες τῆς Αλφασούντ, νά σου δύο νεαρές Ἀγγλῖδες πού πλησιάζουν στο τραπέζι μας καί μᾶς ρωτοῦν ἄν μποροῦν νά καθίσουν στίς δύο θέσεις πού ἦσαν ἀκόμη ἐλεύθερες. “Sure, please, you are welcome, ” ἀπαντάω ἐγῶ, φορῶντας τό πιό γοητευτικό μου χαμόγελο ἐνῶ ταυτόχρονα χτυποῦσα κόκικνο συναγερμό καί παρά λίγο νά ἐκδώσω καί ΝΟΤΑΜ στά χωρικά μας ὕδατα, μην ἔρθει ὁ Ἐρντογάν – τί λές ρέ Σάββα, τί δουλειά εἶχε ὁ Ἐρντογάν τότε ;! Ὁ Ἐτσεβίτ ἦταν πρωθυπουργός ! – Ἐντάξει ρέ παιδιά, σάμπως τό ἴδιο δέν εἶναι καί οἱ δύο ;! – καί μᾶς ἀπαγἀγει τίς Ἀγγλῖδες μέσα ἀπό τά χέρια μας ! –
– Σπῦρο εἶπα μέ φαινομενική ἠρεμία γιά νά μήν μέ πάρουν χαμπάρι οἱ Ἀγγλῖδες, βᾶλε τά δυνατά σου, εἶναι χρυσή εὐκαιρία, τό ψάρι δάγκωσε ἀπό μόνο του τό δόλωμα ! Ἀρχίσαμε λοιπόν τίς φιλοφρονήσεις καί τίς κλασσικές ἐρωτήσεις – Where are you from ? – Is this the first time you are visiting Greece ? – καί τά παρόμοια. Αίφνης, περνάει ὁ Ματιᾶτος καί λέει δυνατά :
– Μπρᾶβο Σάββα καί Σπῦρο ! Τό πιό γρήγορο καμάκι ! Καί γίναμε κι ὁ Σπῦρος κι ἐγῶ κόκκινοι σάν να΄εἴχαμε ξαφνικά βγάλει μαγουλάδες ! Συνεχίσαμε λοιπόν τίς φιλοφρονήσεις καί τά τετριμμένα ἀλλά ὅπως λέει καί ἡ γαλλική παροιμία “Qui trop embrasse, mal étreint ! ” Οἰ δύο νεαρές ὑπήκοοι τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος βαρέθηκαν τά τετριμμένα καί νά μᾶς βλέπουν νά “tourner autour du pot” πού λένε καί οἱ Γαλᾶτες καί σηκώθηκαν, μᾶς χαιρέτησαν εὐγενικά καί ἀπῆλθον πρός ἄγνωστη καυτεύθυνση !
– Σπῦρο, με τίς ὑγεῖες μας, εἶπα ἐμφανῶς ἀπογοητευμένος. Τή φάγαμε τή χυλόπιτα! Καί βαλθήκαμε νά ἀναλύσουμε τά αἴτια τῆς ἀποτυχίας. Μετά τό γεῦμα, ὁ Frère François μᾶς συγκέντρωσε καί μᾶς ἔδωσε τίς ὁδηγίες του γιά τήν παραμονή μας στό νησί. Μᾶς ἔδωσε μεγάλη ἐλευθερία κινήσεων μόνο μᾶς ζήτησε νά εἶμαστε πίσω στό ξενοδοχεῖο τό ἀργότερο τά μεσάνυχτα. Χρυσή καρδιά ! Καί πάντα μέ τό χαμόγελο !
Κατά τίς τέσσερεις, βγήκαμε περιπολία μέ τόν Σπῦρο, τόν Πέτρο τόν Σιούτη, τόν Μάκη τόν Σπυρᾶτο καί ἄλλους τῆς παρέας. Ὅπως βαδίζαμε στό πεζοδρόμιο τῆς παραλιακῆς λεωφόρου, ξαφνικά ἀκοῦμε μία κόρνα , γυρίζουμε το κεφάλι καί τί βλέπουμε ; ἕνα ἀπό τά παραδοσιακά ἁμαξάκια-ποδήλατα μέ δύο τιμόνια καί τέσσερεις θέσεις, δύο ἐμπρός καί δύο πίσω νά ἀνεβαίνει καί να΄μᾶς προσπερνάει δίκην ρωμαικοῦ ἅρματος, παρελαύνοντος εἰς τόν ἱππόδρομον κατά τα ἐπινίκεια μιᾶς ἁρματοδρομίας. Κοιτάζω καί ποιούς βλέπω ; τΊς δύο νεαρές Ἀγγλιδοῦλες οἰ ὁποῖες μᾶς εἶχαν ἀφήσει στά κρύα τοῦ λουτροῦ λίγες ὧρες νωρίτερα στό ἑστιατόριο τοῦ ξενοδχείου ! Αυτή τή φορά, εἶχαν ὅμως πιαστεῖ στά δίχτυα τοῦ Δημήτρη τοῦ Βασιλειάδη καί τοῦ …. (κενό μνήμης) οἰ ὁποῖοι ὠς ἄλλοι Marcello Mastroianni στην ”Ντόλτσε Βίτα” τοῦ Φελίνι, ἀπολάμβαναν τήν περιήγηση τῶν αἰθερίων ὐπάρξεων μέ γέλια καί τρυφερές περιπτύξεις.
” Μπρᾶβο κύρε πρόεδρε ! ” ζητοκραυγάσαμε ἄπαντα τα μέλη τῆς παρέας καί ὀ πρόεδρος μᾶς ἀνταπέδωσε τήν ζητοκραυγή μέ ἕνα σφύριγμα τῆς παραδοσιακῆς κόρνας. Γιατί ἡ προσφώνηση ”κύιρε πρόεδρε” ; Διότι ὀ Δημήτρης ἦταν πρόεδρος τῆς λέσχης αυτοκινήτου τοῦ σχολείου. Μάλιστα, ἀπό τήν σχολική χρονιά 1972-73, οἰ frères François, Victor, Georges, Eusèbe και Alphonse (Φόνσος) μέ τήν ἐθελοντικη συνεργασία ὁρισμένων καθηγητῶν (Ξανθάκης, Λαζάρου, Μπιδέλης, Φωτόπουλος κλπ. ) εἶχαν ὀργανώσει λέσχες διαφόρων θεμάτων, ὅπως λογτεχνίας καί θεάτρου, σκακιοῦ, αὐτοκινήτου, μουσικῆς, τεχνικῶν κατασκευῶν κλπ.
– Ρέ Σπῦρο, ρώτησα τόν κολλητό μου, πῶς τίς καμάκωσαν αὐτοί κι ἐμεῖς μείναμε μπουκᾶλες ;!
– Αυτό ἀκριβῶς ἀναρωτιέμαι κι ἐγῶ ρε΄Σάββα, ἀπάντησε ὁ Σπῦρος, μοῦ φαίνεται ὄτι δέν μπήκαμε γρήγορα στό ψαχνό.
– Ἀπόψε, Σπῦρο, πρέπει να΄εἴμαστε γρήγοροι σάν Αλφα Βελότσε, συμπέρανα μέ ἀναπτερωμένο ἠθικὀ.
Τό ἴδιο βράδυ, μέ ἀνανεωμένο θᾶρρος καί ἐνισχυμένη αἰσιοδοξία, ἀρωματισμένοι ἀπό τήν κορυφή ὡς τά νύχια, ἄλλος μέ Brut, ἄλλος μέ Yardley, ἄλλος μέ Old Spice, πού μᾶς προανήγγειλαν ἀπό ἕνα χιλιόμετρο, ξεκινήσαμε μετά τό δεῖπνο γιά τήν ἁλιεία Σκανδιναβῶν γοργόνων. Οἱ πιό ἀνέμελοι, δηλαδή οἰ πιό φιλοσοφημένοι, ὅπως ὁ Τζίμμυ ὁ Μπαστινόπουλος, ὁ Νῖκος ὁ Συμεῶν, ὁ Νῖκος ὁ Μεταξᾶς, εἶχαν βάλει τά πράγματα στήν σωστή τους διάσταση : ρέ παιδιά γιά δαισκέδαση ήρθαμε, ἄν μᾶς τύχει καί καμία ὀμορφη περιπέτεια μέ κάποια Σκανδιναβή, δέν θά ποῦμε ὄχι, ἀλλά καί ἄν δέν μᾶς τύχει, δέν θά σκάσουμε κιόλας ! Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, οἱ πιό ὀνειροπαρμένοι ὄπως ὁ ὑποφαινόμενος, ἔπλαθαν ὁλόκληρα σενάρια, παρόμοια μέ τήν ἀξέχαστη ταινία ”Κορίτσια στόν ἤλιο”, σέ σενάριο τοῦ Ἰάκωβου Καμπανέλη, μέ τόν Γιάννη Βόγλη καί τήν Ἄνν Λόμπεργκ.
Φθάσαμε λοιπόν στό πρῶτο κέντρο διασκεδάσεως, πρός τά προάστεια τῆς Ρόδου καί κάναμε μία τολμηρή καί ἀποφασιστική εἶσοδο, δηλαδή ἕνα μπάσιμο στύλ Τζίμμυ Μπαστινόπουλου ἤ Νάσου Στολίγκα. Τό θέαμα πού ἀντικρύσαμε ὅμως, μᾶς ἔκοψε τόν βῆχα ! Στήν μεγαλη αἴθουσα τοῦ κέντρου δέν ὑπῆρχε οὔτε μία μικρή γοργόνα τοῦ Ἄντερσεν ! Τά περισσότερα τραπέζια ἦταν πιασμένα ἀπό Ροδῖτες πού φοροῦσαν κοντομάνικα ναυτικά μπλουζάκια ἀπό τά ὁποῖα πεταγόντουσαν οἱ μῦς, σάν νά εἶχαν θητήσει ἅπαντες στό γυμναστήριο τοῦ κυρίου Μπιδέλη ! Μᾶς κοίταξαν μέ ἕνα μεῖγμα ὑπεροπτισμοῦ, εἰρωνείας καί στοργῆς, ὅπως θά κοιτοῦσε ὁ παλιοκληρούχας τόν μικρό ἄπειρο καί ἀμούστακο νεοσύλλεκτο πού μόλις ἔφθανε στό στρατόπεδο.
Στό βᾶθος τῆς αἰθούσης, στα ψηλά σκαμνιά τοῦ μπάρ, διέκρινα τρεῖς ξανθές καλλονές, πού κάπνιζαν νωχελικά καί ἀστειευόντουσαν μέ τόν μπάρμαν καί δυό-τρεῖς μᾶγκες πού ἔμοιαζαν νά κάνουν κουμάντο σε τοῦτο τό ΚΨΜ.
– Γιά κοίτα ρέ Σπῦρο πού βουλιάξαμε, εἶπα μέ ἔκδηλη ἀπογοήτευση: τρεῖς Σκανδιναβές καπαρωμένες κι ἕνας λόχος Ροδῖτες !
Υ.Γ
Τά ὄμορφα κορίτσια τῆς φωτογραφίας ἀνῆκαν σέ ἕνα λύκειο ἀπό τήν Δανία τοῦ ὁποῖου ἡ ὁμάδα εἶχε ἔλθει στό ἴδιο ξενοδοχεῖο. Ἡ σύναψις διπλωματικῶν σχέσεων ὑπῆρξε κεραυνοβόλος καί θυμᾶμαι πού συνάντησα τόν Νῖκο τόν Μεταξᾶ στόν ἀνελκυστήρα τοῦ ξενοδοχείου νά ἀνεβαίνει στον 7ο … οὐρανό σέ τρυφερή περίπτυξη μέ μία συμπαθέστατη Δανέζα. Τά κορίτσια ἀπό τήν Δανία ἔκλαιγαν τήν ἥμέρα πού ἀναχωρήσαμε γιά τήν ἐπιστροφή σόν Πειραιᾶ !!!
Οι συμμαθητές θυμούνται:
Stratis Garefalakis Θα ήθελα να σας θυμίσω την αξέχαστη «τσάρκα» στα μπαρ του λιμανιού (συνοδεία Fr François!!!) όπου ένας πλούσιος θαμώνας μας είπε να πάρουμε μαζί μας από ένα μπουκάλι Johnny Walker και μετά φύγαμε με πολλά ταξί για νυχτερινό λαϊκό κέντρο… Εκεί έγινε και το επεισόδιο όπου πέταξε ένα τραπέζι στον αέρα και προσγειώθηκε στο κεφάλι του Γιάννη Δρίβα… το οποίο και άνοιξε! Τρέξαμε ξημερώματα στο νοσοκομείο για τα περαιτέρω… Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, εσείς επιστρέψατε την επόμενη με πλοίο και εγώ έμεινα ακόμα μια νύχτα για να συνοδεύσω τον Γιάννη στην επιστροφή με αεροπλάνο ( ο τυχερός κολλητός!)
Jean–Pierre Perpin Με το F/B MIMIKA, όπου οι καμπίνες βρωμουσαν από καυσαερια και καμμένα λάδια ντιζελομηχανης μαζί με προσφατη λαδομπογια, οπότε οι περισσότεροι για να μην ξερασουμε, μείναμε στο κατάστρωμα, με άγρια θάλασσα, φυσικά παίζοντας παιχνίδια ισορροπίας στο κλινιζομενο από τα κύματα κατάστρωμα… :-B
Και κάτι άλλο που θυμήθηκα:”fr.Francois… Απαγορεύεται να νοικιάσετε μηχανάκια…” Λίγες ώρες μετά μας θυμάμαι με τον Ερρικο Αμπραβανελ και κάποιους άλλους,
Πάνω σε ένα λόφο με φοβερή θέα, κεραίες κλπ. με τα νοικιασμενα Honda cb 50αρια… Και βέβαια κάναμε και το γύρο της πόλης κλπ.κλπ. >
