Με αφορμή την έλευση των χιλιάδων προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής και τη δυστυχία που
επικρατούσε, ο fr. Léon – Célianus, επόπτης πειθαρχίας (préfet de discipline) στο Λεόντειο Σίνα, είχε την ιδέα να
οργανώσει έναν εβδομαδιαίο έρανο σε σταθερή βάση στο σχολείο: ένας κουμπαράς κυκλοφορούσε στις τάξεις και
κάθε μαθητής έριχνε τον οβολό του για τους πρόσφυγες. Αυτό ο πρώτος έρανος ονομάστηκε «Η δραχμή του
πρόσφυγα». Σταδιακά, και με τις γενναιόδωρες προσφορές των μαθητών, το φιλανθρωπικό έργο έλαβε σάρκα και
οστά: διορίστηκε ένας Πρόεδρος, ένας Γραμματέας, ένας Ταμίας και ένας Συλλέκτης ανά τάξη: ο Φιλόπτωχος
Μαθητής ήταν γεγονός.