Κάθε χρόνο και … καλύτερα !
Μπορεί η Λεόντειος να φαντάζει ήδη αρκετά μακρινή για τους περισσότερους από εμάς και να βιώνουμε πλέον μια διαφορετική πραγματικότητα. Μπορεί οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων να έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν και τα κοινά σημεία μεταξύ μας να λιγοστεύουν, ο καθένας μας να έχει ήδη αναπτύξει και εξελίξει την ζωή και την προσωπικότητά του στα όρια της ολοκλήρωσης και οι εφηβικές μας αναζητήσεις και ανησυχίες, με εκπληρωμένα ή ανεκπλήρωτα όνειρα, να έχουν σχεδόν ξεχαστεί. Όλοι όμως, μέσα από τις ετήσιες συναθροίσεις μας, συνειδητοποιούμε ότι πλέον δεν μας ενώνει η Λεόντειος, ως οριοθετημένος χώρος, αλλά η Λεόντειος, ως ιδέα και κομμάτι της ζωής μας.
Λίγο – πολύ όλοι μας ανήκουμε στην ίδια κοινωνική διαστρωμάτωση, με τα ίδια προβλήματα, κοινές αγωνίες, πεποιθήσεις και αξίες ζωής. Μπορεί, εκείνα τα χρόνια, πολλοί να μην κάναμε καν παρέα με πολλούς από εμάς, τα βιώματά – ορισμένων από εμάς – από το σχολείο να μην ήταν και τα καλύτερα, δεν παύουμε όμως μέχρι σήμερα να έχουμε μία κοινή παιδεία, που μας οδηγεί σε αποδεκτά επίπεδα συνεννόησης, κατανόησης και αλληλεγγύης μεταξύ μας.
Την Πέμπτη 14/06/2018 το βράδυ, οι αγκαλιές μας ξανάνοιξαν διάπλατα, η αμηχανία έδωσε τη θέση της στα χαμόγελα, η μνήμη μας ζωντάνεψε, τα πειράγματα ξανάρχισαν, η παιδικότητά μας αναβίωσε σε μια συγκέντρωση, που δεν θέλαμε να τελειώσει με τίποτα …!. Φεύγοντας τις πρώτες πρωινές ώρες, και έχοντας περάσει ένα ανέμελο βράδυ μαζί, ένα απροσδιόριστο γλυκόπικρο συναίσθημα υπήρχε στους περισσότερους από εμάς.
Μετά από 41 χρόνια από την αποφοίτησή μας, έχει ήδη κλείσει ένας πραγματικά πολύ μεγάλος και δημιουργικός κύκλος της ζωής μας. Παράλληλα όμως ανοίγει ένας καινούργιος, που είναι και ο δυσκολότερος …, αυτός που όλοι μας έχουμε ανάγκη την αλληλεγγύη και την αλληλοϋποστήριξη. Και συνεχίζουμε, με σκοπό να βρισκόμαστε σε … ολομέλεια, έστω μία φορά το χρόνο, με την ελπίδα να έρθουν στην παρέα μας και οι συμμαθητές, που παρακολουθούν από το παρασκήνιο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τις εκδηλώσεις μας.
Εφέτος πρωτοτυπήσαμε γευσιγνωστικά, δοκιμάζοντας τις γιαπωνέζικες λιχουδιές, που είχε ετοιμάσει το «επιτελείο» του συμμαθητή μας Νότη Πετρόπουλου, στο εστιατόριο IKI SUSHI LOUNGE που διατηρεί στο Νέο Ψυχικό.
Οι φωτογραφίες, που ακολουθούν, ανήκουν στον συμμαθητή μας, διακεκριμένο κινηματογραφιστή και φωτογράφο, Δημήτρη Θεοδωρόπουλο.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους παρευρεθέντες στην φετινή μας συγκέντρωση
… και ας θυμόμαστε ότι … we never walk alone !
Θεοδώρου Χρήστος
Απόφοιτος ΛΛΝΣ 1977
