XΟΡΗΓΟΣ whitetip

Παναγιωτόπουλος Γιώργος …κλάση 82

Please log in or register to like posts.
News
Ξεκινάω με το εξής αρκτικόλεξο, κατανοητό μόνον στην … συμμορία: ΛΛΠ, ΕΣΣΟ 1982.
Ανακάλυψα, αργά το μεσημέρι, μία ψηφιοποιημένη κόπια του Souvenir. Νομίζω τήν είχε επιμεληθεί συμμαθητής μας. Έκατσα λοιπόν με την ησυχία μου και τήν scrolled down όλη! Σαν frère γηραλέος και γερμένος από τα χρόνια, με μία αρμαθιά κλειδιά στην ζώνη του ράσου μου, μία μελαγχολική μεσημεριάτικη Κυριακάδα, γυρνούσα μόνος μου, σκιά σωστή, στους άδειους διαδρόμους του Λυκείου κ του Γυμνασίου, και ξεκλείδωνα πόρτες.
Από τα vitraux των αιθουσών, είχα την αίσθηση, μέ κοιτούσαν φατσούλες παιδικές, ουπς εφηβικές, μού έγνεφαν λες να τούς ξεκλειδώσω να πεταχτούν σαν μικροί ταύροι στο προαύλιο! Και τούς ξεκλείδωνα. Μόνο που δεν πετάγονταν άλκιμοι νέοι, αλλά … μνήμες, άχρονες μα και ασπρόμαυρες.άνονταν φοβιστικά στην προοπτική, όλο και ξεκλείδωνα αίθουσες, το Χημείο, το … Φυσικείο, τις βοηθητικές του Λυκείου, μέχρι και την Αίθουσα Τελετών πήγα να ξεκλειδώσω, φοβήθηκα όμως γιατί ήταν αχανής στα παιδικά μου μάτια, μπορεί και να κρυβόταν ένα κακό πνεύμα εκεί μέσα, ποτέ δεν ξέρεις, γιατί μία Τελετή είναι κι ο θάνατος… Διάβαζα αχόρταγα. Όλοι μας καλά παιδιά, από καλά σπίτια! Όλοι!
Όλοι κοιμόμασταν την … μαθητοΔευτέρα, στο πρώτο δίωρο της Έκθεσης!
Μόνοι στην πρωινή τους αγρύπνια, οι καλοί μας συμμαθητές του Κλασσικού!
Είχαμε κι εκείνες τις Πανελλήνιες, κι η Έκθεση ήταν αστάθμητος παράγων… Όλοι μαλλιαροί, άλλοι άντρες σωστοί, άλλοι αγόρια ακόμη. Χωρίσττρες, φράτζες, φρεσκάδα, αφάνες, άλλοι είρωνες υπομειδιούντες κι άλλοι ψευτοσοβαροί! Η ηλικία το επιτάσσει, πως να τής πας κόντρα?!
Είχα πια ξεκλειδώσει ένα σχολείο ολάκερο! Πόσο άδειος ο χώρος ενός σχολείου μία Κυριακή πρωί, πόσο όμως τόν έβλεπα εγώ κατακλυσμένο από ολοζώντανες, άγιες πια μνήμες!
Βούτουσα όλο και πιο πολύ στο 19
Όπως οι φωτογραφίες μας. Μού `ρθε ακόμη στο μυαλό εκείνος ο κουτσός, ο φωτογράφος, ο “φώτο-Δημήτρης”, στην Πατησίων, στην αφετηρία των τρόλεϊ 3 κ 5. Διάβαζα τα “βιογραφικά” μας, κοιτούσα τις νεανικές φάτσες μας, περπατούσα στους άδειους, μισοσκότεινους, μακρείς διαδρόμους που χ82.
Άλλοι αφιερωμένοι στην εντρύφηση των μαθηματικών κ των αρχαίων, άλλοι στην κοσμικότητα των μοδάτων στεκιών των βορείων προαστίων, άλλοι γεροί μπαλαδόροι, άλλοι στα πρώτα σκιρτήματα των “ενδιφερουσών υπάρξεων”!! Άλλοι χαβαλέδες, άλλοι ροκάδες, άλλοι περιπατητές της ζωής, από την εφηβεία! Άλλοι ευαίσθητοι κι απόμακροι, άλλοι λαγωνιάρηδες, άλλοι μικρομέγαλοι, άλλοι έμμετροι. Άλλοι σικάτοι κι άλλοι μέσα στην ιδρωτίλα και τα adidas top ten!! Άλλοι ήρεμοι κι άλλοι αγκουσεμένοι.
Άλλοι αντέγραφαν μονίμως στα τελευταία θρανία κι άλλοι δεν καταδεχόντουσαν να πάνε σχολείο αδιάβαστοι!
Άλλοι επεδίωκαν την συνύπαρξη με τους καθηγητές κι άλλοι τούς έβλεπαν κι άλλαζαν τετράγωνο! Άλλοι φτιαγμένοι για τα πολλά κι άλλοι για τα λίγα.
Άλλοι μεγαλοπρεπείς κι άλλοι ατάλαντοι περί την κοινωνικότητα. Άλλοι άμουσοι κι άλλοι συνεπαρμένοι από την μουσική. Οι πρώτοι κλωτσούσαν μπάλες κάτω από τους πάγκους του Λαζάρου κι οι τελευταίοι έλυναν τις ασκήσεις με τις νότες στα πεντάγραμμα τους. Πόσο ετερόκλητη καταλληλότητα!…
Όλοι με όνειρα για Πανεπιστήμια, εμπόριο, σταδιοδρομία.
Κάποιοι όμως καθηλωμένοι στην αβελτηρία, ελάχιστοι ωστόσο. Μονάκριβα παιδιά όλοι, αγαπημένα παιδιά αγαπημένων οικογενειών! Ειδικά όμως διέγνωνα στις εικόνες κι επιβεβαίωνα στις μνήμες τούτο: όλοι σεμνοί. Η σεμνότης ήταν η αφετηρία μα και το πέρας της ύπαρξης όλων μας… Ακούω, ξανά, από τα μεγάφωνα τις σφυρίχτρες των γυμναστών! Διάλειμμα ήταν και τελείωσε.
Το σμάρι ανθρώπων κι αναμνήσεων ξαναχύνεται στις τάξεις. Ευκαιρία να τούς κλειδώσω μέσα τους μικρούς ταύρους, σκέφτομαι! Γυρνάω την πλάτη μου στην σκοτεινή προοπτική του ατελείωτου διαδρόμου και σέρνω τα παπούτσια μου στο καφέ μωσαϊκό. Κλειδώνω τάξεις, μνήμες, συμμαθητές. Η τελευταία μου μνήμη είναι οι γονείς μου, νέοι και ακατάβλητοι. Μέ ονειδίζουν. Είχα μόλις φέρει τον έλεγχο σπίτι…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ  1982
Αθήνα 18/10/2019

Σου αρέσει αυτό το άρθρο, κανε μας like!

Please log in or register to like posts.