….«Είμαι κυριολεκτικά μοιρασμένος ανάμεσα στις δύο χώρες και στις δύο γλώσσες. Δεν αισθάνομαι περισσότερο Γάλλος συγγραφέας, παρά Έλληνας.                 Δεν απομονώθηκα στο εξωτερικό. Για μένα η Ελλάδα είναι και παρόν και μέλλον. Γράφω όλα μου τα βιβλία σε δύο γλώσσες.» αυτά έλεγε  ο Βασίλης Αλεξάκης από τους λίγους Έλληνες συγγραφείς που έκαναν  καριέρα και στο εξωτερικό, μοιράζοντας τη ζωή του ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι.

Ο «πιο Γάλλος από τους Έλληνες συγγραφείς», όπως τον είχε  αποκαλέσει το Γαλλικό Πρακτορείο.

Ο Βασίλης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1943. Αποφοίτησε από τη Λεόντειο , “Απο τους εκλεκτούς της τάξης κατόρθωσε με την πνευματική του καλλιέργεια και το έξυπνο χιούμορ του να κερδίσει τη γενική εκτίμηση.” Souvenir

Σπούδασε στην ανωτάτη Δημοσιογραφική Σχολή της Λιλ. Εγκατεστημένος στη Γαλλία από το 1969, υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης της εφημερίδας Le Monde και έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά. Εκεί δούλεψε ως δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου και χρονογράφος. Ο θάνατός του αποτελεί μεγάλη  απώλεια για τον πολιτιστικό κόσμο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.

Πολύπλευρος, δημιουργικός και ανήσυχος, το πρώτο έργο του που γράφτηκε στην μητρική του γλώσσα, ήταν το «Τάλγκο», το οποίο κυκλοφόρησε το 1982, σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 200.000 αντίτυπα. Το 1984 μάλιστα έγινε και ταινία με τον τίτλο «Ξαφνικός Έρωτας», σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσεμπερόπουλου,      Ο Βασίλης Αλεξάκης ασχολήθηκε επίσης με το χιουμοριστικό σκίτσο και με τον κινηματογράφο. Δημοσίευσε τις συλλογές «Mon amour», στην Ιταλία (“Citta armoniosa”, 1978), «Γδύσου» (Αθήνα, Εξάντας, 1982) καθώς και έξι ιστορίες με εικόνες, υπό τον γενικό τίτλο «Η σκιά του Λεωνίδα» (Αθήνα, Εξάντας, 1984) που έχουν κυκλοφορήσει και στα γερμανικά (“Leonidas’ Schatten”, Romiosini, μετάφραση του Klaus Eckhardt, 1986).
Παράλληλα, σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Είμαι κουρασμένος», η οποία απέσπασε το βραβείο φεστιβάλ Τουρ και Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου (1982), τις τηλεταινίες «Ο Νέστως Χαρμίδης περνά στην επίθεση» (1984) και «Το τραπέζι”»(1989) και τη μεγάλου μήκους ταινία του «Αθηναίοι», που τιμήθηκεε το Α΄ βραβείο διεθνούς φεστιβάλ ταινιών χιούμορ του Charmousse (1991). Τροφοδότησε όμως και το θέατρο με έργα όπως τα «Εγώ δεν…» και «Μη με λες Φωφώ».
Ως πεζογράφος έχει τιμήθηκε στη Γαλλία με τα βραβεία Αλμπέρ Καμύ, Αλεξάντρ Βαιλάτ, Σαρλ Εσμπραγιά, Medicis (το 1995, για το βιβλίο του «Η μητρική γλώσσα»), καθώς και με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας (το 2007, για το βιβλίο του “μ.Χ.”). Το 2004 απέσπασε το Κρατικό Βιβλίο Μυθιστορήματος για τις «Ξένες Λέξεις» ενώ τον Μάρτιο του 2017 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.