XΟΡΗΓΟΣ whitetip

Eνας Μεγάλος …ήταν και θα είναι πάντα μεταξύ μας…Βαγγέλης Παπαθανασίου

Please log in or register to like posts.
News

Vassilis Kassimatis

Βαγγέλης Παπαθανασίου . Forminx. Afrodite’s Child. c.

1955 πλατεία Κολιάτσου, οδός Καλλινίκου. Παιδιά δημοτικού, παίζουμε ποδόσφαιρο στον χωμάτινο δρόμο, ξαφνικά βγαίνει απ’ το παράθυρο του ισογείου μια παλιάς μονοκατοικίας ένα αγόρι δύο τρία χρόνια μεγαλύτερος μας και μας παρακάλεσε να κάνουμε ησυχία γιατί μελετούσε στο πιάνο. Υπακούσαμε και στήσαμε αυτί ν ακούσουμε αυτή την υπέροχη μουσική που έβγαινε απ’ το παράθυρο. Ήταν μαγική. Τρία χρόνια αργότερα το 1958, Λεόντειος Πατησίων, χορωδία. Στο εκκλησιαστικό όργανο ο Βαγγέλης. Μόλις έφυγε για λίγο ο φρέρ Πασκάλ ο Βαγγέλης μας παίζει το Τεκίλα μεγάλη επιτυχία της εποχής, χαμός και απότομη προσγείωση μόλις ακούστηκε η φωνή του φρέρ, Βαγγγγγεεεεληηη. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά σε όλους. Αυτά έχω σαν προσωπική εμπειρία να καταθέσω για αυτόν τον μεγάλο Έλληνα. Αθάνατος Βαγγέλη.

Όταν το Σχολείο προνοεί…

Georgios Alvertis

Όταν τον άκουσε για πρώτη φορά, ο τότε Διευθυντής του σχολείου μας (Λεόντειο Λύκειο) Frere Pascale, έμεινε εκστασιασμένος από το ταλέντο του.

Μετά δακρύων σχεδόν τον παρακαλούσε να “σπουδάσει” μουσική. Ο Βαγγέλης, ούτε να ακούσει κάτι τέτοιο δεν ήθελε. Και όπως απεδείχθη, μάλλον έπραξε σωστά που δεν τον άκουσε και αντιθέτως συνέχισε να υπακούει στο μουσικό του ένστικτο. Σε μία εποχή που έστω και μία ώρα απώλειας μαθημάτων (και δη σε ένα Καθολικό σχολείο) ισοδυναμούσε με τον… εξοβελισμό σου στην πυρά, ο καλός Μαριανός αδελφός, έδωσε… μαθητική αμνηστεία στον Βαγγέλη. Του εξασφάλισε να περνάει μαθήματα και τάξεις… by, χωρίς να είναι καν απαραίτητη η παρουσία του. Δεν έχει γίνει γνωστό, το πώς κατάφερε να υπερκεράσει τις αντιστάσεις τότε των Καθηγητών και των υπόλοιπων αδελφών. Και στο ερώτημα του έφηβου ακόμα Βαγγέλη “πού θα παίζει την μουσική του;” ο frere Pascale, δεν είχε απάντηση. Είχε όμως θέληση και αποφασιστικότητα: ο…. θρύλος λέει, ότι του πήρε λιγότερο από μία εβδομάδα, να αδειάσει ένα υπόγειο στο σχολείο και να παραγγείλει όργανα (ντράμς, κιθάρες, μπάσα, πιάνο και ένα πρωτόγονο τότε synth). Για να πετύχει την μόνωση στους τοίχους, τους κάλυψε απ’ άκρη σ’ άκρη με τα χαρακτηριστικά γκρι… χάρτινα τελάρα από αυγά και κάτω τοποθέτησε μιά παχιά μοκέττα. Κι όσο κι άν ακούγεται περίεργο, επρόκειτο για μιάς πρώτης τάξεως μόνωση…

Το με τόσο προσωπικό μεράκι στημένο εκείνο στούντιο, αντιγράφηκε από τα Πατήσια στη Νέα Σμύρνη, όπου υπάρχει μέχρι σήμερα… Ο Βαγγέλης είχε γίνει η αφορμή, να δημιουργηθεί και αυτό. Κι έμεινε μέχρι και τις μέρες μας, φιλοξενώντας κατά καιρούς, τις μουσικές απόπειρες των παιδικών μας ονείρων, αλλά και φιλοξενώντας μαθητές του σχολειου μας, όπως ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (Λεόντειος Πατησίων) και ο Periklis Kanaris (Λεόντειος Νέας Σμύρνης), που μέσα σ’ αυτά τα μικρά δωματιάκια, ξεδίπλωσαν, εξέλιξαν και μπόλιασαν τις μουσικές τους ανησυχίες, πολύ πρίν γίνουν ευρύτερα γνωστοί.

Χρωστάμε όλοι μας κάποια πράγματα, στον Βαγγέλη και στον διορατικό Frere Pascale. Οι αγγελικές πλέον μορφές τους, γεμίζουν με νότες και ευλογίες αντίστοιχα, το στούντιο του ουρανού…

Alexandros Athineos

To 1961, πρώτη χρονιά για μένα στη Λεόντειο, είχε παίξει με το συγκρότημά του, που δεν θυμάμαι το όνομά του, στη γιορτή του Frère Directeur (Michel). Οι Forminx δημιουργήθηκαν το 1962. Ήταν η πρώτη μου επαφή με μουσικό συγκρότημα. Στο χορό των τελειόφοιτων της δικής μου σειράς που έγινε το 1966 στο Acropole Pallace, έπαιξε ότι είχε απομείνει από το συγκρότημα που είχε διαλυθεί λίγο πριν, με τραγουδιστή τον Παπασταμάτη. Ωραίες αναμνήσεις..

Ιωσήφ Αβράμογλου 

Πολλοί λένε ότι είναι “παγκόσμιος”, εγώ θα έλεγα ότι είναι “υπεργαλαξιακός”, διότι μέχρι εκεί έξω έφτανε η φαντασία του! Θα πούμε περισσότερα κατά καιρούς και θα τον θυμόμαστε για πάντα για την γλυκιά προσωπικότητα του, το χιούμορ του και τις υπέροχες μουσικές του!

https://www.enikos.gr/lifestyle/o-dikos-mou-vangelis-o-protoporos-o-filos-o-mythos/1805383/

Σπήλιος Λαμπρόπουλος

Βαγγέλης Παπαθανασίου – Vangelis: Αποχαιρετισμός στον οσκαρικό Έλληνα μουσικοσυνθέτη.

Aπόγευμα Πέμπτης, μπαίνω στο athensvoice.gr να διαβάσω τις τελευταίες ειδήσεις. Διαβάζω για τον θάνατο του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Έχουμε, δυστυχώς, «συνηθίσει» να διαβάζουμε για απώλειες επωνύμων. Από τη μία οι συνέπειες της πανδημίας, από την άλλη τα χρόνια που κυλούν για όλους –και για τους ήρωες της νεότητας μας– εξασφαλίζουν, σε σταθερή βάση, υλικό για επικήδειους. Κανένας θάνατος δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορους τους ζωντανούς. Αλλά η συγκεκριμένη αναγγελία «χτύπησε» πιο δυνατά. Σοκ, άρνηση, έλεγχος σε άλλο tabs για εξακρίβωση, ένα-δυο τηλέφωνα, κάποια posts που κάνουν λόγο για hoax, ξέρεις ότι είναι γεγονός, αλλά αφήνεις στον εαυτό σου περιθώριο να ελπίζει. Λίγη ώρα αργότερα, όμως, το μοιραίο επισημοποιείται. Ο Vangelis δεν ζει πια εδώ.

Μπαίνω στο Facebook Page των αποφοίτων Λεοντείου – γράφω ένα σύντομο κείμενο εκεί, σε κλειστό κύκλο. Λίγα λεπτά αργότερα, παλιοί συμμαθητές μοιράζονται αναμνήσεις. Δημοσιεύονται και κάποιες σχολικές φωτογραφίες – ο Βαγγέλης, μαθητής γυμνασίου με γραβάτα, λίγα μέτρα πιο δίπλα από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, συμμαθητή του στο θρυλικό σχολείο των Πατησίων.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/culture/music/758359-vangelis-1943-2022-otan-ta-oneira-diarkoyn-perissotero-apo-ti-nyhta?fbclid=IwAR12_u6OLokaHOjGkj_IFnkmv7YV0YFsKxFWRPFdAXYxqAILq8VM6cwjiyQ»

Σου αρέσει αυτό το άρθρο, κανε μας like!

Please log in or register to like posts.