The Dalit, commonly known as the ‘untouchables’ in India and other South Asian countries, are born into a lifetime of marginalisation, exclusion and human rights violations. They are strictly ‘ranked’ – based on their descent – and are thereby placed at the lowest echelon of society’s classes.
Το 2024, ο Misean Cara , βασικός δωρητής του FMSI , χρηματοδότησε το έργο «Education and Training for Santal Children and Marginalized People» στην Ινδία, το οποίο ολοκληρώθηκε επιτυχώς τον Ιανουάριο του 2025. Αρχικά ξεκίνησε ως πιλοτική πρωτοβουλία , το έργο πέτυχε αξιοσημείωτα αποτελέσματα και τώρα εξετάζεται η περαιτέρω επέκταση των κοινοτήτων που χρειάζονται για να φτάσει σε ακόμη περισσότερες.
Το έργο αντιμετώπισε σοβαρούς κοινωνικοοικονομικούς περιορισμούς κοντά στο Talit, στη Δυτική Βεγγάλη, που κρατούν τα παιδιά του Santal εκτός σχολείου , παρά το γεγονός ότι η εκπαίδευση είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Γενικά, τα χωριά Santali υποφέρουν από ακραία φτώχεια, κακές συνθήκες διαβίωσης και έλλειψη πρόσβασης σε υγειονομική περίθαλψη και βασικές υπηρεσίες . Οι περισσότερες οικογένειες βασίζονται στη χαμηλόμισθη γεωργική εργασία για τους ντόπιους ιδιοκτήτες , που ζουν σε προσωρινές καλύβες χωρίς σταθερό εισόδημα . Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά στερούνται εκπαίδευσης, υγειονομικής περίθαλψης και κρατικής υποστήριξης , την οποία, θεωρητικά, θα έπρεπε να λαμβάνουν ως δικαιώματά τους. Ωστόσο, η συστημική παραμέληση και οι διακρίσεις -όπου η κυβερνητική βοήθεια δίνει προτεραιότητα στον πληθυσμό της Μπενγκάλι έναντι των φυλετικών κοινοτήτων- τους αφήνει περαιτέρω στο περιθώριο. Ο αναλφαβητισμός μεταδίδεται από γενιά σε γενιά , με πολλούς γονείς να αγνοούν την αξία της εκπαίδευσης, ενισχύοντας τον κύκλο της φτώχειας και του αποκλεισμού.
Σπάζοντας τα εμπόδια
Για να καταπολεμήσουν αυτά τα εμπόδια , οι FRERES MARISTES έφεραν την εκπαίδευση απευθείας σε έξι απομακρυσμένα χωριά , στοχεύοντας παιδιά που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού . Το έργο δημιούργησε προσβάσιμα περιβάλλοντα μάθησης βασισμένα στην κοινότητα , διασφαλίζοντας ότι η εκπαίδευση έφτασε ακόμη και στα πιο απομονωμένα και παραμελημένα παιδιά .
Βασικά επιτεύγματα του έργου:
180 παιδιά απέκτησαν δεξιότητες γραμματισμού και αριθμητικής, σπάζοντας τον κύκλο της εκπαιδευτικής στέρησης.
100 παιδιά παρακολούθησαν για πρώτη φορά μη τυπική εκπαίδευση, ξεπερνώντας κοινωνικοοικονομικά και γεωγραφικά εμπόδια.
80 νέοι απέκτησαν επάρκεια στα Μπενγκάλι, στην προφορική Αγγλική γλώσσα και στον υπολογιστή , εξοπλίζοντάς τους με εργαλεία για ευρύτερη συμμετοχή στην κοινωνία.
100 γυναίκες ολοκλήρωσαν την επαγγελματική κατάρτιση στη ραπτική, την προώθηση της οικονομικής ανεξαρτησίας και της αυτάρκειας .
Μια κρίσιμη πτυχή της επιτυχίας του έργου ήταν η πολιτιστικά και γλωσσικά περιεκτική προσέγγισή του . Με τα ποσοστά αλφαβητισμού Santal να είναι μόνο 40,5% —ακόμα χαμηλότερα για τις γυναίκες— η εκπαίδευση στη μητρική τους γλώσσα ήταν κρίσιμη. Προσλαμβάνοντας δασκάλους που γνωρίζουν άπταιστα τη γλώσσα και τον πολιτισμό των Santa , το έργο εξασφάλισε μια βασισμένη στην εμπιστοσύνη, αποτελεσματική εμπειρία μάθησης , παρέχοντας στα παιδιά μια εκπαίδευση με την οποία θα μπορούσαν να συνδεθούν και να χτίσουν πάνω τους.
Πέρα από τους ακαδημαϊκούς, η πρωτοβουλία έδωσε έμφαση στην ανθρώπινη ανάπτυξη, την προσωπική ανάπτυξη και τα κίνητρα , ενθαρρύνοντας τα παιδιά να ονειρεύονται πέρα από τη φτώχεια και να φιλοδοξούν για ένα καλύτερο μέλλον.
Δεδομένου ότι οι περισσότερες οικογένειες Santal ζουν σε ακραία φτώχεια χωρίς κατάλληλο περιβάλλον μάθησης , το έργο δημιούργησε ασφαλείς χώρους για εκπαίδευση , ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση, την αξιοπρέπεια και την ελπίδα
Το έργο αντιμετώπισε σοβαρούς κοινωνικοοικονομικούς περιορισμούς κοντά στο Talit, στη Δυτική Βεγγάλη, που κρατούν τα παιδιά του Santal εκτός σχολείου , παρά το γεγονός ότι η εκπαίδευση είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Γενικά, τα χωριά Santali υποφέρουν από ακραία φτώχεια, κακές συνθήκες διαβίωσης και έλλειψη πρόσβασης σε υγειονομική περίθαλψη και βασικές υπηρεσίες . Οι περισσότερες οικογένειες βασίζονται στη χαμηλόμισθη γεωργική εργασία για τους ντόπιους ιδιοκτήτες , που ζουν σε προσωρινές καλύβες χωρίς σταθερό εισόδημα . Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά στερούνται εκπαίδευσης, υγειονομικής περίθαλψης και κρατικής υποστήριξης , την οποία, θεωρητικά, θα έπρεπε να λαμβάνουν ως δικαιώματά τους. Ωστόσο, η συστημική παραμέληση και οι διακρίσεις -όπου η κυβερνητική βοήθεια δίνει προτεραιότητα στον πληθυσμό της Μπενγκάλι έναντι των φυλετικών κοινοτήτων- τους αφήνει περαιτέρω στο περιθώριο. Ο αναλφαβητισμός μεταδίδεται από γενιά σε γενιά , με πολλούς γονείς να αγνοούν την αξία της εκπαίδευσης, ενισχύοντας τον κύκλο της φτώχειας και του αποκλεισμού.
Σπάζοντας τα εμπόδια
Για να καταπολεμήσουν αυτά τα εμπόδια , οι FRERES MARISTES έφεραν την εκπαίδευση απευθείας σε έξι απομακρυσμένα χωριά , στοχεύοντας παιδιά που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού . Το έργο δημιούργησε προσβάσιμα περιβάλλοντα μάθησης βασισμένα στην κοινότητα , διασφαλίζοντας ότι η εκπαίδευση έφτασε ακόμη και στα πιο απομονωμένα και παραμελημένα παιδιά .
Βασικά επιτεύγματα του έργου:
180 παιδιά απέκτησαν δεξιότητες γραμματισμού και αριθμητικής, σπάζοντας τον κύκλο της εκπαιδευτικής στέρησης.
100 παιδιά παρακολούθησαν για πρώτη φορά μη τυπική εκπαίδευση, ξεπερνώντας κοινωνικοοικονομικά και γεωγραφικά εμπόδια.
80 νέοι απέκτησαν επάρκεια στα Μπενγκάλι, στην προφορική Αγγλική γλώσσα και στον υπολογιστή , εξοπλίζοντάς τους με εργαλεία για ευρύτερη συμμετοχή στην κοινωνία.
100 γυναίκες ολοκλήρωσαν την επαγγελματική κατάρτιση στη ραπτική, την προώθηση της οικονομικής ανεξαρτησίας και της αυτάρκειας .
Μια κρίσιμη πτυχή της επιτυχίας του έργου ήταν η πολιτιστικά και γλωσσικά περιεκτική προσέγγισή του . Με τα ποσοστά αλφαβητισμού Santal να είναι μόνο 40,5% —ακόμα χαμηλότερα για τις γυναίκες— η εκπαίδευση στη μητρική τους γλώσσα ήταν κρίσιμη. Προσλαμβάνοντας δασκάλους που γνωρίζουν άπταιστα τη γλώσσα και τον πολιτισμό των Santa , το έργο εξασφάλισε μια βασισμένη στην εμπιστοσύνη, αποτελεσματική εμπειρία μάθησης , παρέχοντας στα παιδιά μια εκπαίδευση με την οποία θα μπορούσαν να συνδεθούν και να χτίσουν πάνω τους.
Πέρα από τους ακαδημαϊκούς, η πρωτοβουλία έδωσε έμφαση στην ανθρώπινη ανάπτυξη, την προσωπική ανάπτυξη και τα κίνητρα , ενθαρρύνοντας τα παιδιά να ονειρεύονται πέρα από τη φτώχεια και να φιλοδοξούν για ένα καλύτερο μέλλον.
Δεδομένου ότι οι περισσότερες οικογένειες Santal ζουν σε ακραία φτώχεια χωρίς κατάλληλο περιβάλλον μάθησης , το έργο δημιούργησε ασφαλείς χώρους για εκπαίδευση , ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση, την αξιοπρέπεια και την ελπίδα
