Οι Εκδόσεις Μίνωας αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους εκδοτικούς οίκους της Ελλάδας, με ιστορία που ξεπερνά τα 70 χρόνια. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1952, αρχικά επικεντρωμένη στην έκδοση εκπαιδευτικών και παιδικών βιβλίων, και σταδιακά εξελίχθηκε σε έναν εκδοτικό οίκο με ευρεία γκάμα τίτλων, καλύπτοντας τη λογοτεχνία, τα βιβλία αυτοβελτίωσης και την ιστορική έρευνα
Οι Εκδόσεις Μίνωας ιδρύθηκαν το 1952 από τη Μαίρη Δρούγκα, μητέρα του Γιάννη ,την πρώτη γυναίκα πλασιέ βιβλίων στην Ελλάδα. Σε μια εποχή που ο εκδοτικός χώρος κυριαρχούνταν από άνδρες, η Δρούγκα κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίκτυο συνεργατών, επιτυγχάνοντας σημαντικές πωλήσεις. Αυτή η επιτυχία την οδήγησε να ιδρύσει τον δικό της εκδοτικό οίκο με την επωνυμία «Πρόοδος». Ωστόσο, λόγω πιέσεων από την Ασφάλεια της εποχής, η επωνυμία άλλαξε σε «Μίνωας». 
Η εκδοτική δραστηριότητα ξεκίνησε με έργα του Μενέλαου Λουντέμη, όπως τα «Έκσταση» και «Συννεφιάζει», που αποτελούν σημαντικά έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το 1966, η «Γαλάζια Βιβλιοθήκη» εγκαινιάστηκε, μια σειρά που στόχευε να μυήσει τους νεαρούς αναγνώστες στα αριστουργήματα της ελληνικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Ο Γιάννης Κωνστανταρόπουλος, γεννημένος το 1962 και απόφοιτος του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων (1980), ανέλαβε τη διοίκηση των Εκδόσεων Μίνωας το 1990. Υπό τη δική του καθοδήγηση, ο εκδοτικός οίκος εκσυγχρονίστηκε και διεύρυνε τη θεματολογία του, ακολουθώντας τις εξελίξεις της ελληνικής και διεθνούς αγοράς βιβλίου. Παράλληλα, ο ίδιος είχε ενεργό ρόλο στον χώρο του βιβλίου, διατελώντας πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικού Βιβλίου (ΕΝΕΛΒΙ) από το 2014 έως το 2020. Σήμερα, οι Εκδόσεις Μίνωας: Διαθέτουν πλούσια συλλογή βιβλίων, από παιδικά και εκπαιδευτικά μέχρι λογοτεχνικά και ιστορικά έργα.
Συνεχίζουν να εκδίδουν μεταφρασμένα και ελληνικά έργα, συνεργαζόμενες με γνωστούς συγγραφείς όπως ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης και η Liz Moore.
Προσαρμόζονται στις νέες τάσεις, διατηρώντας μια ισχυρή παρουσία στον εκδοτικό χώρο.
Η πορεία του Γιάννη Κωνστανταρόπουλου και η στρατηγική του διοίκηση συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη των Εκδόσεων Μίνωας, διαμορφώνοντας έναν εκδοτικό οίκο που συνεχίζει να εξελίσσεται και να εμπλουτίζει την ελληνική βιβλιογραφία.
Ποιες πρωτοβουλίες θα αναλάμβανες άμεσα για τη βελτίωση της θέσης του βιβλίου στην κοινωνία και τη φιλαναγνωσία αν σου δινόταν μια τέτοια αρμοδιότητα από την πολιτεία;
Πρέπει να κατανοήσουν όλοι όσοι αποτελούν αυτό που αποκαλούμε «πολιτεία» τη χρησιμότητα όλων των ειδών βιβλίων στην ανάπτυξη όχι μόνο της γλώσσας και της έκφρασης, αλλά κυρίως στην αύξηση της ευφυΐας. Χωρίς ευφυΐα δεν προάγονται η αριστεία και η πρόοδος, είτε τεχνολογική είτε κοινωνική. Άρα το πρώτο πράγμα, που θα έκανα, θα ήταν να προσπαθήσω να «εκπαιδεύσω» όλους όσοι ασχολούνται με τα κοινά (βουλευτές, τοπική αυτοδιοίκηση, κοκ) ώστε να κατανοήσουν την ανάγκη της ανάγνωσης.
Επίσης, η ανάγνωση είναι μια καλή συνήθεια που αναπτύσσεται σε πολύ μικρές ηλικίες (3-8 έτη). Κι εδώ ο ρόλος της οικογένειας αλλά και η σημαντικότητα του ρόλου του εκπαιδευτικού είναι τεράστιες. Όμως το αναχρονιστικό εκπαιδευτικό σύστημα δένει τα χέρια στον εκπαιδευτικό, καθώς τον περιορίζει με το ένα και μοναδικό κρατικό σχολικό βιβλίο, αμφιβόλου περιεχομένου και σίγουρα κακής αισθητικής, τον περιορίζει όταν δεν του επιτρέπει ελεύθερα να επιλέξει τα βιβλία που θα διδάξει και θα συστήσει στους μαθητές του, τον περιορίζει όταν τον υποχρεώνει να διδάσκει αποσπάσματα (ανθολόγιο) και όχι ολόκληρα βιβλία, περιοριζόμενος στα γραμματικά φαινόμενα και όχι και στο περιεχόμενο.
Άρα στη συνέχεια θα απελευθέρωνα το σχολικό βιβλίο, αφήνοντας τους εκδότες να εκδώσουν βιβλία βασισμένα στο σχολικό πρόγραμμα κάθε βαθμίδας, και θα προέτρεπα τους εκπαιδευτικούς να επιλέξουν τα καλύτερα. Ταυτόχρονα θα ενέτασσα στο σχολικό πρόγραμμα την ανάγνωση τουλάχιστον 12 τίτλων βιβλίων ανά μαθητή κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, καθ’ υπόδειξη του εκπαιδευτικού. Τέλος θα ξεκινούσα καμπάνια ενημέρωσης των γονέων ώστε να μειώσουν την έκθεση των παιδιών έως 13 ετών στους υπολογιστές, τα tablets και τα smart phones, όπως ακριβώς έκανε ο Bill Gates στα παιδιά του. Όπως και να το κάνουμε, ο Bill κάτι γνωρίζει περισσότερο από εμάς, στον τομέα της τεχνολογίας.
