Ο Αντώνης Φωστιέρης από τους σημαντικότερους ποιητές της Γενιάς του ’70 , γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Μαΐου 1953 και κατάγεται από την Αμοργό. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα σε ηλικία δώδεκα ετών, ενώ ως μαθητής Γυμνασίου και Λυκείου συνεργάστηκε με τη Διάπλαση των Παίδων και τη Νέα Εστία. Σε ηλικία δεκαέξι ετών εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή Στροφές και Μεταλλάξεις (που αργότερα απέσυρε) και δεκαοκτώ ετών Το Μεγάλο Ταξίδι. Έχουν εκδοθεί και κυκλοφορούν δεκαοκτώ μεταφράσεις βιβλίων του σε ευρωπαϊκές γλώσσες. Η ποίησή του έχει τιμηθεί με πολλά λογοτεχνικά βραβεία και περιλαμβάνεται σε πολυάριθμες ανθολογίες, ελληνικές και ξένες, καθώς και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ΄ τάξης του Λυκείου. Το 1974 ίδρυσε –και εξέδιδε για δύο χρόνια– το ποιητικό περιοδικό Η Νέα Ποίηση.
Ο Αντώνης Φωστιέρης φοίτησε στο Μαράσλειο Πρότυπο Δημοτικό Σχολείο και στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων, όπου η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε στο σχολείο από τους Frères . Αποφοίτησε με άριστα από το Λύκειο (1971) και πέτυχε πρώτος στις εισαγωγικές (Πανελλήνιες) εξετάσεις της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοιτά με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Το 1976 παίρνει το πτυχίο του με άριστα και συνεχίζει με μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας Δικαίου στο Παρίσι(Πανεπιστήμιο του Παρισιού) με υποτροφία του γαλλικού κράτους (1976-1980).
Η ποιητική γλώσσα του Φωστιέρη ξεχωρίζει για τη διαύγεια και τον τόνο οικειότητας που τη διακρίνει. Είναι «γλώσσα πυκνή και λεπτοδουλεμένη στην εντέλεια, μέσω της οποίας ο ποιητής διατυπώνει μια στάση ζωής». Κύριο χαρακτηριστικό του ποιητικού του ιδιώματος αποτελεί η σύζευξη της συναισθηματικής (και αισθητικής) συγκίνησης με τον φιλοσοφικό στοχασμό, όπως παρατηρεί ο γάλλος μεταφραστής του Μισέλ Βόλκοβιτς. Σύμφωνα με τον Τίτο Πατρίκιο: «Το απρόοπτο, στον ποιητικό λόγο του Φωστιέρη, ανατρέπει την καθιερωμένη ροή των πραγμάτων, τα αναποδογυρίζει, κι έτσι σε κάνει να τα αντικρίζεις από την αρχή, βλέποντας και την εσωτερική πλευρά τους.
Αποχαιρετηστήριο κείμενο souvenir 1971
Ο ΕΡΩΤΑΣ
Ο έρωτας
Ένα τρελό κυνήγι μες στη νύχτα
Τρέχοντας μ΄εκατό
Ψιχαλισμένος δρόμος
Οι διάττοντες
Ανοίγοντάς σου δρόμο
Στο στερέωμα.
