Πρίν χρόνια το Σχολείο μας ανακάλυπτε το μουσικό και το ζωγραφικό ταλέντο του μεγάλου συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου και τον τιμούσε ανάλογα.
…
Όταν τον άκουσε για πρώτη φορά, ο τότε Διευθυντής του σχολείου μας (Λεόντειο Λύκειο) Frere Pascale, έμεινε εκστασιασμένος από το ταλέντο του.
Μετά δακρύων σχεδόν τον παρακαλούσε να “σπουδάσει” μουσική. Ο Βαγγέλης, ούτε να ακούσει κάτι τέτοιο δεν ήθελε. Και όπως απεδείχθη, μάλλον έπραξε σωστά που δεν τον άκουσε και αντιθέτως συνέχισε να υπακούει στο μουσικό του ένστικτο.
Σε μία εποχή που έστω και μία ώρα απώλειας μαθημάτων (και δη σε ένα Καθολικό σχολείο) ισοδυναμούσε με τον… εξοβελισμό σου στην πυρά, ο καλός Μαριανός αδελφός, έδωσε… μαθητική αμνηστεία στον Βαγγέλη.
Του εξασφάλισε να περνάει μαθήματα και τάξεις… by, χωρίς να είναι καν απαραίτητη η παρουσία του. Δεν έχει γίνει γνωστό, το πώς κατάφερε να υπερκεράσει τις αντιστάσεις τότε των Καθηγητών και των υπόλοιπων αδελφών. Και στο ερώτημα του έφηβου ακόμα Βαγγέλη “πού θα παίζει την μουσική του;” ο frere Pascale, δεν είχε απάντηση. Είχε όμως θέληση και αποφασιστικότητα: ο…. θρύλος λέει, ότι του πήρε λιγότερο από μία εβδομάδα, να αδειάσει ένα υπόγειο στο σχολείο και να παραγγείλει όργανα (ντράμς, κιθάρες, μπάσα, πιάνο και ένα πρωτόγονο τότε synth). Για να πετύχει την μόνωση στους τοίχους, τους κάλυψε απ’ άκρη σ’ άκρη με τα χαρακτηριστικά γκρι… χάρτινα τελάρα από αυγά και κάτω τοποθέτησε μιά παχιά μοκέττα. Κι όσο κι άν ακούγεται περίεργο, επρόκειτο για μιάς πρώτης τάξεως μόνωση…
Το με τόσο προσωπικό μεράκι στημένο εκείνο στούντιο, αντιγράφηκε από τα Πατήσια στη Νέα Σμύρνη, όπου υπάρχει μέχρι σήμερα… Ο Βαγγέλης είχε γίνει η αφορμή, να δημιουργηθεί και αυτό. Κι έμεινε μέχρι και τις μέρες μας, φιλοξενώντας κατά καιρούς, τις μουσικές απόπειρες των παιδικών μας ονείρων, αλλά και φιλοξενώντας μαθητές του σχολειου μας, όπως ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (Λεόντειος Πατησίων) και ο Periklis Kanaris (Λεόντειος Νέας Σμύρνης), που μέσα σ’ αυτά τα μικρά δωματιάκια, ξεδίπλωσαν, εξέλιξαν και μπόλιασαν τις μουσικές τους ανησυχίες, πολύ πρίν γίνουν ευρύτερα γνωστοί.
Χρωστάμε όλοι μας κάποια πράγματα, στον Βαγγέλη και στον διορατικό Frere Pascale. Οι αγγελικές πλέον μορφές τους, γεμίζουν με νότες και ευλογίες αντίστοιχα, το στούντιο του ουρανού…
Οταν το σχολείο προνοεί ..
Παπαθανασιου Βαγγέλης…61 χρόνια πρίν.
