…Ημουν μικρός η οικογενειά μου ήταν φίλη με την οικογένεια του Αγγελου Σικελιανού….μια μέρα ο Σικελιανός με ρώτησε…μικρέ βλέπεις όνειρα? …αιφνιδιάσθηκα…ναι του είπα…τότε μου απάντησε
«Τα ανοιχτομάτηκα όνειρα σε κάνουν να πετάξεις»…
Ισως αυτός ο λόγος με σημάδεψε στη ζωή μου
Ενα κομμάτι απο τις αφηγήσεις του συν Απόφοιτου Κάρολου Βράττιτς…του ανθρώπου που ξέρει τους Ελληνικούς βυθούς καλύτερα από όλους…που μας έχει αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη γνώσεων για το τι σημαίνει Ελληνική Θάλασσα… που υπήρξε συνεργάτης και σύμβουλος του Κουστώ.
… Έχοντας από νωρίς κατασταλάξει σε δύο μεγάλους έρωτες, το σινεμά και τη θάλασσα, ευτύχησε να τους συνδυάσει από το 1965 και έπειτα. Εκείνη τη χρονιά παίρνει πτυχίο αυτοδύτη από τη σχολή της Νάπολης και πραγματοποιεί τις πρώτες καταδύσεις, κινηματογραφώντας παράλληλα τον βυθό, με μια ρώσικη μηχανή 8 mm της οποίας το σκάφανδρο ήταν δική του επινόηση, δικός του σχεδιασμός.
«Πήγα στη θάλασσα όχι ως κατακτητής αλλά ως φίλοξενούμενος…
…Από την πρώτη παιδική ηλικία μου μόλις μάθαινα τον κόσμο γύρω μου, τα πράγματα της φύσης ήταν αυτά που με γοήτευαν. Το πιο εντυπωσιακό ον για μένα ήταν το πρώτο κοχύλι που είδα να κινείται αργά στα ρηχά νερά…Όταν μεγάλωσα κατάλαβα πως ένα κοχύλι της θάλασσας ,μικρό γέννημα –σύμβολο της μεγάλης προσπάθειας της φύσης για την τελειότητα της λειτουργίας και τη θωράκιση της ζωής…»
Αφηγήσεις που σε γοητεύουν…από τον μοναδικό Ελληνα που ταινία του έχει βραβευθεί στο FESTIVAL MONDIAL DE L IMAGE SOUS MARINE…
…Συγκλονιστικές όμως ήταν και δυό μαρτυρίες του…από τη ζωή του Σχολείου (Σίνα)…
«…Στην περίοδο του Ελληνοιταλικού πολέμου οι Αγγλοι είχαν επιτάξει το ισόγειο του σχολείου και το είχαν κάνει αποθήκη ιματισμού και προμηθειών όταν το μέτωπο έσπασε και οι Γερμανοί είχαν φθάσει στις Θερμοπύλες άρχισε να μαζεύεται κόσμος έξω από το σχολείο και σιγοψυθίριζαν…ντου…ντου…μόλις το τζειμς πήρε τον Αγγλο στρατιώτη σκοπό…ο κόσμος όρμισε μέσα…εγω και άλλοι δύο συμμαθητές στεκόμαστε απ έξω ντραπήκαμε να μπούμε γιατι ολοι οι Freres είχαν συγκεντρωθεί στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου και δεν θέλαμε να μας δουν…ετσι μεταφερθήκαμε και σταθήκαμε κάτω από το μπαλκόνι.
Σε λίγο το ντού μετατράπηκε σε ένα άγρια καυγά μεταξύ των ανθρώπων …σχισμένα τσουβάλια με όσπρια μπότες πεταγμένες εικόνες χάους…τότε ήρθαν τέσσερις στρατιώτες από το Ελληνικό φρουραρχείο που ήταν λίγο πιο πάνω…άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα για εκφοβισμό ο κόσμος φοβήθηκε πάγωσε…τότε αισθανθήκαμε από πάνω μας από το μπαλκόνι να πέφτει κάτι υγρό…ήταν αίμα…το αίμα του Frere Sebastian…μια σφαίρα τον είχε διαπεράσει…ο πρώτος νεκρός…λίγες ώρες πρίν μπούν οι Γεμανοί.
…Στη περίοδο της κατοχής οι Freres είχαν διοργανώσει ένα υποδειγματικό συσσίτιο και για τους μαθητές και για το κοινό …πήγαινα και βοηθούσα έτσι διασφάλιζα μια μερίδα για τη μητέρα μου που δεν μπορούσε εύκολα να μετακινηθεί.
…Φίλος μου και συμμαθητής μου ήταν ο Φρέντυ Κάραμποτ…εκείνη την ημέρα του ντου βρήκε κάτι αγγλικές μπότες και ένα τεράστιο παλτό…σχεδόν σε όλη την περίοδο της κατοχής μέχρι να τον πιάσουν με άλλα μέλη της οικογένειάς του και να τους μεταφέρουν στην Γερμανία σε στρατόπεδο (ευτυχώς ήταν απο τους τελευταίους και τους πρόλαβε η απελευθέρωση) ….περιδιάβαινε τους δρόμους της Αθήνας και περνώντας μπροστά από Γερμανούς στρατιώτες σιγοσφύριζε ένα Αγγλικό τραγούδι για να τους προκαλέσει…η άγνοια του νέου προς τον κίνδυνο…και ένας μεγάλος πατριωτισμός…το πιο συγκλονιστικό όμως του Φρέντυ ήταν …στην Ιπποκράτους σε μια πολυκατοικία στον τρίτο όροφο υπήρχε μια φιλοναζιστική οργάνωση…ο Φρέντυ είπε στον σκοπό της εισόδου ότι ήθελε να ανέβει…τον άφησε…ανέβηκε η πόρτα ήταν κλειστή έκανε την ανάγκη του και κατέβηκε τρέχοντας…ήταν ένας πραγματικός ήρωας στα μάτια και την ψυχή μας …αν τον είχαν δει θα τον είχαν σκοτώσει επι τόπου…
(αποσπάσματα από τη συζήτηση του Κάρολου Βράττιτς με τον Π.Μαμαλή και τη Β.Λεβεντάκη 02/09/2015)
