Ο Μαργαρίτης Αποστολίδης (Αθήνα, 23 Οκτωβρίου 1921 – Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 2005) ήταν Έλληνας μοντερνιστής αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1921 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Lycee Leonin της οδού Σίνα. Το Δεκέμβρη του 1945 έφυγε από τον Πειραιά με πρωτοβουλία του Οκταβίου Μερλιέ (Octave Merlier) για σπουδές στη Γαλλία, ως υπότροφος του Γαλλικού Ινστιτούτου, με το πλοίο Ματαρόα και με συνεπιβάτες άλλους 200 περίπου Έλληνες φοιτητές και διανοούμενους όπως οι Κορνήλιος Καστοριάδης, Κώστας Αξελός, Τάκης Ζενέτος, Μέμος Μακρής, Νίκος Σβορώνος κ.α. Σπούδασε αρχιτεκτονική στην περίφημη École des Beaux-Arts του Παρισιού, στο atelier του Otello Zavaroni, όπου και ολοκλήρωσε τη διπλωματική του εργασία με ελληνικό τίτλο Ενυδρείο εν Αθήναις.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα άνοιξε με τον Τάκη Ζενέτο κοινό γραφείο και συνεργάστηκε σε όλα τα μεγάλα έργα της περιόδου 1956 – 1965 που έφεραν την υπογραφή τους, όπως την Πολυκατοικία στην λεωφόρο Αμαλίας 34 (1959), το εργοστάσιο ζυθοποιίας ΦΙΞ (1957–1963) στην λεωφόρο Συγγρού (*), το εργοστάσιο πλαστικών της APCO (1959) στην οδό Πειραιώς, το Μονόσπιτο στο Καβούρι (1960),το εργοστάσιο της ΒΙΑΝΙΛ Α.Ε.(1964) στον Αγ. Ιωάννη Ρέντη κ.α. Άλλα έργα του είναι πολυκατοικίες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και στην Πλάκα, μοντέρνες μονοκατοικίες στα βόρεια προάστια της Αθήνας κ.α. Ακόμη, ήταν ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε και συντηρούσε, μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τον τάφο του Οκταβίου Μερλιέ στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Μέρος του αρχείου των έργων του Μαργαρίτη Αποστολίδη βρίσκεται στα αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Υπήρξε παντρεμένος με την ηθοποιό Άννα Κυριακού με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Πολιτικό Μηχανικό Χρήστο Αποστολίδη. Παράλληλα επί 40 συναπτά έτη προσέφερε τις υπηρεσίες του ως Τεχνικός σύμβουλος στο «Άσυλον Ανιάτων».

Ο Μαργαρίτης Αποστολίδης απεβίωσε στις 16 Ιανουαρίου 2005 στην Αθήνα, σε ηλικία 83 ετών

(*)

Oι μοντέρνες όψεις της ζυθοποιίας Φίξ, οι οποίες προέκυψαν μετά τη ριζική ανακατασκευή του παλαιού εργοστασίου, αναγνωρίστηκαν από ξένους και έλληνες κριτικούς ως ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονήματα του Διεθνούς Στύλ (International Style) στην Aθήνα της δεκαετίας του 1950. Tο τεράστιο μέγεθος του βιομηχανικού αυτού κτιρίου –ισόγειο και έξι όροφοι που καλύπτουν ένα οικοδομικό τετράγωνο – και η κεντρική του θέση, προβλημάτισαν γόνιμα και πολυεπίπεδα τον Tάκη X. Zενέτο. Bασικές ιδέες της ανάπλασης ήταν η εσωτερική ευελιξία του εργοστασίου, ώστε να έχει τη δυνατότητα αλλαγής χρήσης στο μέλλον και η παρέμβαση στον άναρχο πολεοδομικό ιστό της Aθήνας με εκσυγχρονιστικές προθέσεις.
O δυναμικός όγκος του εργοστασίου επιβαλόταν στο αστικό τοπίο. Στη διάπλαση των όψεων, η οποία βασίστηκε σε αρμονικές χαράξεις, επικρατούν τα πλήρη και τονίζεται η οριζόντια διάσταση. Tο λιτό και μοντέρνο ύφος του εργοστασίου Φιξ προέκυψε από το σύστημα κατακόρυφων και οριζόντιων αξόνων στο τοιχοπέτασμα των όψεων, που αντιστοιχούσε άλλοτε σε ανοίγματα φωτισμού και αερισμού των εσωτερικών χώρων και άλλοτε σε σταθερά πανώ.