Αποφοίτησα από την Λεόντειο Σχολή Πατησίων τον Ιούνιο του 1976. Δύο χρόνια αργότερα και εφόσον επέλεξα το επάγγελμα του Ναυτικού αρχίζοντας από Ανθυποπλοίαρχος και με τα χρόνια, εμπειρίες ναυτικές, συνεχή σεμινάρια και ινστιτούτα επιμορφωτικά ναυτιλιακών γνώσεων σε περιοχές του κόσμου, (Miami, Piraeus, London, Goteborg, Seattle, New York, έφτασα να γίνω Καπετάνιος.

Με καμάρι το καθιέρωσα και το καμαρώνω του να με αποκαλούν Κάπταιν, μετά από 34 ολόκληρα χρόνια στη θάλασσα. Από τότε που σταμάτησα να ταξιδεύω, έτυχε λοιπόν κάποια στιγμή να πέσει το μάτι μου στο Internet, σε κάποιο site σχετικό με χορωδίες και άκουσα μια εκτέλεση της χορωδίας των αποφοίτων του σχολείου μου της επονομαζόμενης «Vox Fortis».

Καλά την επόμενη μέρα (Σεπτέμβριος του 2019) και χωρίς δισταγμό επισκέφτηκα το σχολείο μου στα Πατήσια, μετά από 43 χρόνια. Περιττό να σας πω ότι δεν ντρεπόμουν που τα μάτια μου ήταν βουρκωμένα. Με υποδέχτηκαν με τόση εγκαρδιότητα, σαν παλαιό μαθητή και μάλιστα ήμουν και τυχερός αφού ήταν 1 ή 2 ημέρες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς 2019-2020 και ήταν όλοι οι υπεύθυνοι εκεί. Ομολογώ ότι με σύστησαν στους πάντες από τον Γενικό Διευθυντή του σχολείου, σε έναν-δυο από τους αδελφούς Μαριανούς που τους είχα διευθυντές στα χρόνια μου, μέχρι και τον Πρόεδρο του συλλόγου των αποφοίτων των σχολείων, (που του ζήτησα να γίνω μέλος αμέσως μιας και είμαι συνταξιούχος πια και δεν ταξιδεύω. Η τύχη μου ήταν εξαιρετική αφού συνάντησα και τον Καθηγητή Μουσικής του Σχολείου τον Κο Βασίλη Γιώτη όπου δεν δίστασα να του ζητήσω, αν γίνεται, να αποτελέσω μέλος της χορωδίας των Αποφοίτων μιας και έχω το χάρισμα μιας σωστής φωνής. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που ξανά-διάβηκα την είσοδο της Λεοντείου Σχολής Πατησίων μετά από τόσα χρόνια. Αισθάνομαι τόσο Υπερήφανος που αν και είμαι ο μεγαλύτερος ηλικιακά στην χορωδία, όλα τα παιδιά μέλη, με έχουν αγκαλιάσει έκτοτε τόσο ζεστά, αισθάνομαι σαν ένας από τους τυχερότερους πατεράδες να έχω γύρω στους 42 χορωδούς (αγόρια & κορίτσια) σχεδόν σαν παιδιά μου. Έκτοτε καμαρώνω συνεχώς, διαρκώς, και το διαδίδω σε όλους τους γνωστούς μου, με καμάρι και περηφάνια, αφού ο Ικανότατος Μαέστρος του σχολείου και Διευθυντής της Χορωδίας Κος Β.Γιώτης,

έχει οργανώσει κατά καιρούς, στο να συμμετέχουμε σαν χορωδία σε εκπληκτικές εκδηλώσεις από συλλόγους π.χ. Ρουμελιωτών, γιορτές του σχολείου, μέχρι και το Μέγαρο Μουσικής αλλά και την Βουλή των Ελλήνων για να τραγουδήσουμε. Καλά Φίλοι μου & αναγνώστες μου δεν μπορώ να σας περιγράψω την χαρά μου και ευτυχία μου που είμαι Απόφοιτος ενός τόσο εξαιρετικού σχολείου από κάθε άποψη και που ξανά βρέθηκα έστω και τραγουδώντας, στην οικογένεια ενός από τα καλλίτερα σχολεία της Αθήνας του Περίφημου Ελληνογαλλικού Σχολείου της Λεοντείου Σχολής. Γιατί σας τα λέω όλα αυτά???

Επειδή έστω και καθυστερημένα θέλησα να αναρτήσω την τελευταία εκδήλωση που συμμετείχαμε σαν χορωδία για την επέτειο του Θανάτου του ιδρυτού των σχολείων, του Γάλλου Ιερέα San Marcellin Champagnat, ο οποίος εργάστηκε εδώ και 200 πλέον χρόνια για την εκπαίδευση των Μαθητών και όχι μόνο, ειδικά μετά την πτώση του Ναπολέοντα σε μια κατεστραμμένη Ευρώπη. Σε κάποιες φώτος βλέπετε και το σύμβολο του σχολείου «Α-Μ» που σημαίνει «Ave Mariam» για την «Παναγιά» μας προστάτιδα των σχολείων ανά τον κόσμο, όπου φτάνουν να είναι τα σχολειά πάνω από 80 στον αριθμό με τουλάχιστον 600.000 μαθητές. Η καταπληκτική, λιτή γιορτή και λόγω covid-19, έλαβε χώρα σύμφωνα με όλα τα απαιτούμενα υγειονομικά μέτρα, αλλά με όλη την οργάνωση και λαμπρότητα που ταιριάζει στο σχολείο μας. Οι καλεσμένοι ελάχιστοι στον αριθμό, όσο προέβλεπε η ανοικτή αυλή του κτηρίου του Γυμνασίου με αποστάσεις, και όσο για εμάς τους χορωδούς σε αποστάσεις ασφαλείας. Ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν από πρέσβεις ξένων κρατών, μέχρι και εκλεκτούς γνωστούς της Αθηναϊκής Κοινωνίας, αποφοίτους του σχολείου. Οι χορωδοί «Vox Fortis» κάναμε έναρξη με την ευλαβική προσευχή σε τετραφωνία του «Πάτερ Ημών» κρατώντας φαναράκια. Νομίζω η εικόνα τα λέει όλα. Και προς το τέλος της γιορτής για την ασφάλεια των χορωδών, πήγαμε και στους δύο ορόφους του σχολείου, με ειδικό φωτισμό και συγχρονισμό εμφανιστήκαμε σε κάθε παράθυρο των διαφόρων τάξεων και τραγουδήσαμε το «Με το λύχνο του Άστρου» του Θεοδωράκη. Άλλο να σας λέω και άλλο να μας ακούτε. Αυτή η οργάνωση, εκτέλεση, απόλαυση της γιορτής κάτω από τόσους περιορισμούς λόγω πανδημίας, μόνο από το σχολείο μου την Λεόντειο μπορούσε να εκτελεστεί με τόση επιτυχία. Με την ευκαιρία σας αναρτώ και την τάξη μου της 6ης Δημοτικού, την ημέρα της γιορτής, 06/Ιουνίου/2021, από τον Ιούνιο του 1969 (που είναι έτσι όπως την άφησα, δηλαδή 52 χρόνια μετά………. Ωωωωωωωωωωωωω!!!!!

Σας συμβουλεύω αν σας δοθεί ευκαιρία να πάτε και εσείς να επεσκέφθητε τα σχολεία σας, θα με θυμηθείτε!!! Και θα συγκινηθείτε σας το βεβαιώνω. Ευχαριστώ Πάντα το Σχολείο μου την/το Λεόντειο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!