Ήταν ο ηθοποιός που ονειρευόταν κάθε σκηνοθέτης να έχει. Περίεργος και απολύτως διαθέσιμος – σε βαθμό αδιανόητο ίσως.

Ο Μηνάς Χατζησάββας γεννήθηκε 28 Ιανουαρίου 1948 στην Αθήνα και πέθανε 30 Νοεμβρίου 2015. Ήταν Έλληνας ηθοποιός και σεναριογράφος. Υπήρξε απόφοιτος του Λεόντειου Λυκείου και της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1969) και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του «Ελεύθερου Θεάτρου» ενώ τη περίοδο 1978 – 1983 συνεργάστηκε σταθερά με το Εθνικό Θέατρο και την περίοδο 1984 – 1998 με το Ανοιχτό Θέατρο. Έπαιξε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις ενώ σημαντική ήταν η παρουσία του στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Το 1995 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το σενάριο της ταινίας Η ζωή ενάμιση χιλιάρικο.

«Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Δεν μετάνιωσα ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές», έχει πει.  Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και από τα Ιδρυτικά στελέχη του Ελεύθερου Θεάτρου, ήταν ο πρώτος γυμνός Διόνυσος, που είδε πριν από 15 χρόνια, σε σκηνοθεσία Ματίας Λάγκχοφ, σοκαρισμένο το ελληνικό κοινό. Τολμούσε σε εποχές ανύποπτες αυτό που σήμερα κατάντησε μπανάλ. Μέχρι το τέλος, απεχθανόταν τη θεατρική σύμβαση και ήταν ανοιχτός με δίψα στο πείραμα και σε οτιδήποτε νέο.

Στενή υπήρξε και η σχέση του Μηνά Χατζησάββα με το αρχαίο δράμα. Έπαιξε σε τραγωδίες και κωμωδίες στην Επίδαυρο. Υποδύθηκε, μεταξύ άλλων, τον Ιππόλυτο στο ομώνυμο έργο του Ευριπίδη (1989), τον Βλέπυρο στις «Εκκλησιάζουσες» (1992), τον Ιεροκλή στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, τον Διόνυσο στις πολυσυζητημένες «Βάκχες» του Ματίας Λάνγκχοφ (1997), τον Αγαμέμνονα στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου (2008), τον Δαρείο στους «Πέρσες» σε σκηνοθεσία Ντίμιτερ Γκότσεφ (2009), ενώ συμμετείχε στις παραστάσεις «Ηρακλής μαινόμενος» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού (2011), «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (2012) και «Αγαμέμνων» του Αισχύλου (2013).