H Λεόντειος στην Πάτρα

Στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχαν δύο ιταλικά σχολεία, τα οποία λειτουργούσαν υπό την αιγίδα της καθολικής εκκλησίας και του προξενείου. Το πρώτο, το οποίο ονομαζόταν “Άγιος Ανδρέας”, είχε ιδρυθεί το 1857 με πρωτοβουλία του καθολικού επισκόπου Σύρου και σε αυτό φοιτούσαν παιδιά της καθολικής κοινότητας. Η διεύθυνση του σχολείου είχε ανατεθεί σε μοναχές από την Ιβρέα της βορειοδυτικής Ιταλίας. Το τμήμα αρρένων λειτούργησε υπό την διεύθυνσή τους μέχρι το 1915 ενώ των θηλέων μέχρι το 1940. Το 1915 εγκαταστάθηκαν  στην Πάτρα οι πρώτοι τέσσερις Μαριανοί αδελφοί προκειμένου να αναλάβουν το τμήμα αρρένων. Το νέο σχολείο, γαλλόφωνο πια, βρισκόταν στην οδό Ζαΐμη και στέγαζε μεταξύ άλλων εμπορική σχολή και οικοτροφείο. Εκεί άλλωστε διδάχθηκε τη γαλλική γλώσσα ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Σταδιακά η προσέλευση των μαθητών αυξήθηκε αφού το 1924 φοιτούσαν 350 μαθητές και 35 οικότροφοι σε αντίθεση με το πρώτο έτος λειτουργίας της σχολής που φοιτούσαν 70. Τον Οκτώβριο του 1920 μετεστεγάστηκε σε ιδιόκτητο κτίριο της οδού Ζαΐμη 17. Ο “Άγιος Ανδρέας” διατηρούσε αγαστές σχέσεις με το όμορό του στην Αθήνα (Λεόντειο Λύκειο), με το οποίο συνεργαζόταν σε επίπεδο καθηγητών, και υπήρξε ένα από τα καλύτερα της εποχής. Με την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το σχολείο σταμάτησε την λειτουργία του για να ξανανοίξει μετά το τέλος του πολέμου. Το 1946 αριθμούσε 50 καθολικούς μαθητές στο δημοτικό και 180 στα φροντιστηριακά μαθήματα γαλλικών. Η μείωση όμως των μελών της καθολικής κοινότητας οδήγησε το σχολείο στο οριστικό του κλείσιμο το 1947. Το κτίριο που στεγαζόταν πουλήθηκε το 1962.