Ο Χριστόδουλος Χάραλης είναι προσωπικότητα της ελληνικής Μουσικής και του σύγχρονου Ελληνισμού, με τεράστια εθνική προσφορά. Συνθέτης και μουσικολόγος (από οικογένεια ερασιτεχνών μουσικών υψηλού επιπέδου) μεγάλωσε στην Κρήτη.
Kατόπιν έκανε μερικά μαθήματα βυζαντινής μουσικής με τον Απ. Βαλληνδρά, αλλά από το 1964 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και σπούδασε μαθηματικά, κυβερνητική και μουσικό αυτοματισμό (École Pratique des Hautes Etudes). Το 1969 επέστρεψε και άρχισε να ερευνά σε βάθος τη βυζ. μουσική. Η διδακτορική του διατριβή (Παν/μιο του Βενσέν) είχε ως θέμα τη δομική ανάλυση της βυζαντινής μουσικής.
Από το 1970 είναι μέλος του Παρισινού ‘Κέντρου Μαθηματικών Σπουδών Μουσικού Αυτοματισμού’. Όταν επέστρεψε, ίδρυσε την ‘Ορχήστρα παλαιών παραδοσιακών και πρωτότυπων Οργάνων’ (κατασκευάζοντας πολλά από αυτά τα όργανα μόνος του) και παρουσίασε παντού (σε εσωτερικό-εξωτερικό) την ‘Κοσμική βυζαντινή μουσική’. Η 17μελής ορχήστρα του, μετονομασμένη σε ‘Ορχήστρα λεπτών οργάνων αρχαίου και βυζαντινού ρεπερτορίου’ λειτούργησε για αρκετό διάστημα υπό την αιγίδα της Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης, ενώ πρόσφατα (1999) τέθηκε υπό την οικονομική στήριξη του Δήμου Θεσ/νίκης.
Παράλληλα ο Χρ. Χάλαρης στη δεκαετία του 1980 δημιούργησε τη δισκογραφική Εταιρεία ‘Οrata’, η οποία έχει στον Κατάλογό της σημαντικά έργα της βυζαντινής περιόδου, που ηχογραφήθηκαν υπό την εποπτεία του και συνάντησαν ικανή διεθνή αποδοχή. (Ο ίδιος διέθεσε μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων του για να ανακαλύψει και να αποκρυπτογραφήσει – ως έργο ζωής – χειρόγραφα μεσαιωνικής βυζαντινής μουσικής, που βρίσκονται στην κατοχή του). Επίσης, δημιούργησε στη Θεσ/νίκη (βοηθημένος από την Τράπεζα Μακεδονίας-Θράκης) Μουσείο αρχαίων και βυζαντινών οργάνων, τα οποία επανακατασκεύασε με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια μέσα από παραστάσεις αγγείων και άλλες διαθέσιμες πηγές.
ΧΑΛΑΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
Έχει γράψει μουσική για το θέατρο και τον κιν/γράφο (‘Μεγαλέξανδρος’ του Αγγελόπουλου, 1979, ‘Η Φωτογραφία’ του Παπατάκη, 1986) και έχει ηχογραφήσει δίσκους: βυζαντινής, μεταβυζαντινής, αρχαίας ελληνικής και ιδιωματικής δημοτικής μουσικής καθώς και μονογραφίες παραδοσιακής μουσικής.
Οι δίσκοι του:
‘Τροπικός της Παρθένου’ (1973),
‘Ακολουθία’ (1974),
‘Τα Παιδικά’ (1974),
‘Δροσουλίτες’ (1975),
‘Ερωτόκριτος’ (1976),
‘O Μεγαλέξαντρος’ (1980, η μουσική της ταινίας),
‘Πάθη απόκρυφα’ (1986, 2 LP),
‘Οι Μελωδοί του πάθους’ (1986, 2LP),
‘Φωτογραφία’ (1986, η μουσική της ταινίας),
‘Δήμων ωδές, Αρχαία, Βυζ. Μουσική’ (1988, 5LP),
‘Πανδώρα: Αστική μεταβυζαντινή κοσμική μουσική’ (Ι,ΙΙ,ΙΙΙ- 1990,91,93, 3CDs),
“‘Κοσμική βυζ. μουσική’ (1-5, 1989-92, 5 CDs),
‘Συμποτικά’ (Ι και ΙΙ, 1990-91, 2 CDs),
‘Ακριτικά’ (Ι και ΙΙ, 4 CDs, 1990-91),
‘Βυζαντινοί μαΐστορες’ (Ι και ΙΙ: 6 CDs, 1991),
“Ελλήνων ωδές, Ι” (1992, 3 CDs),
‘Γαμήλια’ (1992, 2 CDs),
‘Μουσική της αρχαίας Ελλάδος’ (1992, 3CDs),
‘Μουσικές του Αιγαίου Πελάγους, Ι,ΙΙ,ΙΙΙ’ (1992-93, 3 CDs),
‘Κλέφτικα’ (1993, 2 CDs),
‘Ελληνικές ελεγείες’ (1993, CD),
‘Μουσικές του Έρωτα’ (1993, CD),
«Ανθολογία μεσαιωνικής βυζ. μουσικής, Ι-ΙΙ» (1993, 2 CDs),
“Ελληνικά μεσαιωνικά τραγούδια, Ι” (1993, CD),
“Ενόργανα, Ι” (1994, CD)
η όπερα ‘Πουλολόγος,οι Γάμοι του Κόκορα’ (1993, CD, από σατιρικό βυζ. κείμενο του 13ου αι.).
Έγραψε μουσική για 8 αρχαία έργα (τραγωδίες και κωμωδίες) και για το μεσαιωνικό δράμα ‘Η θυσία του Αβραάμ’.
Τιμήθηκε για το έργο του ‘Ρωμανός ο Μελωδός’ με το βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Κιν/γράφου Θεσ/νίκης (1978).