Ο συν απόφοιτος και δημιουργός της έκθεσης Ντένης Ζαχαρόπουλος μας ενημερώνει. 
(O τίτλος της έκθεσης είναι εμπνευσμένος από τη σημαντική φράση του Φουκώ στην ομιλία του στο Collège de France, 1971, Η Τάξη του Λόγου)
“Βέβαια, το συμβάν δεν είναι ούτε υπόσταση ούτε τυχαίο, ούτε ποιότητα ούτε διαδικασία× το συμβάν δεν ανήκει στην τάξη των ενσώματων πραγμάτων. Κι όμως δεν είναι καθόλου άυλο× δεν ενεργεί δεν είναι αποτέλεσμα παρά μόνο στο επίπεδο της υλικότητας× έχει τη θέση του και συνίσταται στη σχέση, στη συνύπαρξη, στο διασκορπισμό, στην τομή, στη συσσώρευση, στην επιλογή υλικών στοιχείων× δεν είναι καθόλου ούτε ενέργεια ούτε ιδιότητα ενός ενσώματου× παράγεται σαν αποτέλεσμα ενός υλικού διασκορπισμού και μέσα σ’αυτόν. Ας πούμε πως η φιλοσοφία του συμβάντος θα ‘πρέπε να προχωρήσει, στην κατά πρώτη προσέγγιση, παράδοξη κατεύθυνση, ενός υλισμού του ασώματου.” Μ. Φουκώ, Η Τάξη του Λόγου, (1970), (μετ.Χ. Χρηστίδης-Μ. Μαϊδάτσης Ηριδανός. Αθήνα χωρίς ημερομηνία, ), σελ.42
Την παραπομπή αυτή συμπληρώσουν 2 ακόμα αναφορές που ολοκληρώνουν το σκεπτικό της έκθεσης: μια ενός μεγάλου Γάλλου ιστορικού της τέχνης, του Η.Focillon (1881-1943) που αφορά τη μορφολογική όψη της ζωγραφικής και μια, ενός σημαντικού Έλληνα ζωγράφου, Δανιήλ (Παναγόπουλου) (1924-2013) σχετικά με το ήθος της μορφής.
“Η τέχνη η πιο ασκητική, αυτή που τείνει να αγγίξει με μέσα όσο πιο φτωχά και καθαρά τις πιο ανιδιοτελείς περιοχές της σκέψης και του συναισθήματος, δεν φέρεται μόνον από την ύλη από την οποία επιθυμεί να διαφύγει, αλλά τρέφεται από αυτήν.” H. Focillion, Ζωή των Μορφών, (μετ. Α.Κούρια), Νεφέλη, 1982
«Όποιος φοßάται τους δυνατούς ανέμους ας μη ßγαίνη έξω από το σπίτι του. Eμείς δεν δουλεύουμε για τη σιγουριά, εμείς δουλεύουμε για τους νέους που στον τόπο μας δεν τους αφήνουν να σηκώσουν το κεφάλι και να καταλάßουν ότι τέχνη θα πη αναζήτηση. Όσο για συνάξεις μελλούμενες, αν το ιδανικό της σύναξης είναι η ελεύθερη αναζήτηση στην τέχνη τότε πρώτοι εμείς θα πάρουμε μέρος, αν όχι, τότε το ρέμα του επερχόμενου ποταμού με τα ανανεωτικά του νερά θα σκορπίσει όποια σύναξη δεν έχει τέτοιο ιδανικό.»
Δανιήλ (Παναγόπουλος), «Aπάντηση ενός (εκπατρισμένου) στο άρθρο του οργισμένου γέροντα». Tαχυδόμος, 22. 8.1964.
(απόσπασμα ανοιχτής επιστολής σε σημαίνοντα καλλιτέχνη που εξύβρισε την έκθεση του Pierre Restany στο Teatro della Fenice, Μπιενάλε της Βενετίας, 1964, όπου συμμετείχαν ο Δανιήλ, ο Κανιάρης και ο Νίκος (Κεσσανλής). Η ριζοσπαστικότητα, αυτονομία και συνέπεια του Δανιήλ τόσο στη ζωγραφική όσο και στη ζωή ήταν υποδειγματικές, Έζησε συγκεντρωμένος στο έργο του στο Παρίσι και παραγκωνίζεται ακόμα τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία.)
Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα 20 σημαντικών σύγχρονων Ευρωπαίων ζωγράφων που καλύπτουν μια προσωπική και πρωτότυπη αντιμετώπιση της ζωγραφικής πράξης, στα όρια της αφαίρεσης, μέσα από τη σχέση του ζωγραφικού συμβάντος με το χώρο, τη χειρονομία,τα υλικά και την υλικότητα.Από τους 10 μή- Έλληνες ζωγράφους οι περισσότεροι έχουν έρθει, εργαστεί και εκθέσει πολλές φορές στην Ελλάδα, και οι περισσότεροι από τους 10 Έλληνες είτε ζουν εκτός Ελλάδος είτε έζησαν καιρό σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης.
Συμμετέχουν: Νίκος Αλεξίου (1960-2011, Ελλάς),
Kai Althof (1966, Γερμανία),
Herbert Brandl (1959, Αυστρία),
Pedro Cabrita Reis (1956, Πορτογαλία),
Δημήτηρης Εφέογλου (1986, Ελλάς),
Ντόρα Οικονόμου (1974, Ελλάς),
Günter Förg (1952-2013, Ελβετία),
Ivan Grubanov (1976, Σερβία),
Αθηνά Ιωάννου (1968, Ελλάς),
Γιώργος Κόντης (1981, Ελλάς),
Michel Majerus (1967-2002, Λουξεμβούργο),
Xavier Noiret-Thomé (1971,Γαλλία),
Ευτύχης Πατσουράκης (1967 Ελλάς),
Λίλα Πολενάκη (1964, Ελλάς),
Νάνα Σαχίνη (1975, Ελλάς),
Adrian Schiess (1959, Ελβετία),
Νίκος Σεπετζόγλου (1979, Ελλάς),
Mariella Simoni (1948, Ιταλία),
Αλέξανδρος Τζάννης (1979 Ελλάς),
Heimo Zobernig (1958, Αυστρία)
Διάρκεια Εκθεσης : 11/6- 30/9/2018
εγκαίνια 11 Ιουνίου 2018,
Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας – Πάρκο Ελευθερίας, Στάση ΜΕΤΡΟ: Μέγαρο Μουσικής. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Σάββατο 10.00 – 21.00, Κυριακή: 10.00 – 14.00, Δευτέρα κλειστά. Πληροφορίες: 210 72 24 028 | www.opanda.gr
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
