Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930, τελείωσε τη Λεόντειο και εν συνεχεία σπούδασε στην οδοντιατρική σχολή ορθοδοντικός.
Έχοντας από νωρίς κατασταλάξει σε δύο μεγάλους έρωτες, το σινεμά και τη θάλασσα, ευτύχησε να τους συνδυάσει από το 1965 και έπειτα. Εκείνη τη χρονιά παίρνει πτυχίο αυτοδύτη από τη σχολή της Νάπολης και πραγματοποιεί τις πρώτες καταδύσεις, κινηματογραφώντας παράλληλα τον βυθό, με μια ρώσικη μηχανή 8 mm της οποίας το σκάφανδρο ήταν δική του επινόηση, δικός του σχεδιασμός.
Από τις αρχές του ΄70 ξεκινάει σώζονται 4 ολοκληρωμένες ταινίες του: « H ζωή μέσα στις ελληνικές ακτές», «H σιωπηλή μπαλάντα», « Ο κρυφός κόσμος του ελληνικού βυθού» και
« Ο Μικρόκοσμος της Άνοιξης».
Η Σιωπηλή μπαλάντα , το 1985, παίρνει μέρος σε ένα Φεστιβάλ στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Εκεί βλέπει την ταινία του ο Ντανιέλ Μερσιέ, υπεύθυνος του Διεθνούς Φεστιβάλ της Αντίμπ, τη ζητάει και ο Κάρολος Βράτιτς συμμετέχει, πάλι ο πρώτος Έλληνας που το πετυχαίνει, κερδίζοντας μάλιστα το βραβείο της πόλεως της Αντίμπ. Την επόμενη χρονιά είναι μέλος της κριτικής επιτροπής. Ορισμένες από αυτές τις ταινίες του προβάλλονται στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.
Ο Κάρολος Βράτιτς υπογράφει ακόμη το βιβλίο «Στα κρυφά μονοπάτια των θαλασσινών μας βυθών» και το λεύκωμα «Σαράντα ελληνικά κοχύλια» με κείμενο δικό του και εικονογράφηση του Δημήτρη Μυταρά. Συνεργάζεται δίνοντας φωτογραφίες ή αρθρογραφώντας με περιοδικά του χώρου των καταδύσεων, ενώ η δουλειά του παρουσιάστηκε σε δυο ντοκιμαντέρ: ένα από τον Λάκη Παπαστάθη στο Παρασκήνιο και ένα ακόμη από τον Νίκο Αναγνωστόπουλο