Ο Σταμάτης Σταματίου, ή Σταμ. Σταμ. όπως υπέγραφε τα κείμενά του, γεννήθηκε το 1881 με καταγωγή από τη Ναύπακτο και εργαζόταν ως ευθυμογράφος στα χρόνια πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους. Διετέλεσε κατά καιρούς Νομάρχης Καστοριάς, Φλώρινας, Πέλλας, Δράμας και Ρεθύμνου.

Μετά τον ερχομό του στην Αθήνα στα 14 του χρόνια, αποφοίτησε από τη Λεόντειο και στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διακρίθηκε σα δημοσιογράφος, ευθυμογράφος και σκιτσογράφος. Είχε γίνει γνωστός για το πηγαίο του χιούμορ κυρίως από τις “Ιστορίες του χωριού”, τις οποίες έγραφε σε ρουμελιώτικο ιδίωμα.

Η «Διάπλαση των Παίδων» φιλοξενούσε σκίτσα του νεαρού, τότε, Σταμάτη Σταματίου και αργότερα και λογοτεχνικά κείμενα. Ο επόμενος επαγγελματικός του σταθμός ήταν η εφημερίδα «Ακρόπολη» του Β. Γαβριηλίδη, στην οποία έγινε και διευθυντής. Ακόμη, συνεργάστηκε με ποικίλες άλλες εφημερίδες όπως «Πατρίς», «’Εθνος», «Μπουκέτο», «Πρωία» και «Έδεσσα». Το 1946 κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος με τα άπαντα του με τίτλο «Ιστορίες του Χωριού», με πρόλογο του Δημήτρη Ψαθά, αλλά ο Σταματίου είχε πεθάνει λίγους μήνες νωρίτερα. Το 1973 κυκλοφόρησε και ο τόμος με τίτλο «Εύθυμα και σατιρικά».

Στα χρόνια των πολέμων υπήρετησε ως στρατιώτης στον Α’ Βαλκανικό και ως έφεδρος δεκανέας στον Β’.

Στις 10 Ιουλίου του 1913 διακρίθηκε στη μάχη της Στρώμνιτσας. Τιμήθηκε και προήχθη σε λοχία για την ανδρεία του, γιατί κατόρθωσε να κερδίσει στη μάχη τον αντίπαλο σημαιοφόρο και πήρε ως λάφυρο τη σημαία του, η οποία φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας.